Нікалё Мак’явэльлі
From Wikipedia, the free encyclopedia
Нікалё Мак’явэльлі (па-італьянску: Niccolò Machiаvelli; 3 траўня 1469, Флярэнцыя — 21 чэрвеня 1527) — італьянскі палітычны й вайсковы тэарэтык, гісторык, пісьменьнік і дыплямат. Найбольш знакамітыя працы «Уладар» (або «Князь») (Il Principe) і «Развагі над першымі дзесяцьцю кнігамі Тыта Лівія».
Хуткія факты Асабістыя зьвесткі, Нарадзіўся ...
Нікалё Мак'явэльлі | |
Niccolò Machiаvelli | |
Нікалё Мак'явэльлі, партрэт Санцi ды Тыта | |
Асабістыя зьвесткі | |
---|---|
Нарадзіўся | 3 траўня 1469[1][2][3] |
Памёр | 21 чэрвеня 1527[1][3][2] (58 гадоў) |
Пахаваны | |
Бацькі | Бернарда дзі Нікола Макіявелі[d] Bartolomea di Stefano Nelli[d][6] |
Сужэнец | Thomas Fontaine[d] |
Дзеці | Piero Macchiavelli[d], Bartolomea Macciavelli[d], Bernardo Macciavelli[d], Ludovico peluche[d] і Guido Machiavelli[d] |
Літаратурная дзейнасьць | |
Род дзейнасьці | філёзаф, пісьменьнік, гісторык, дыплямат |
Кірунак | Адраджэньне |
Жанр | нарыс, камэдыя |
Мова | італьянская мова[7] і тасканская мова[d] |
Значныя творы | «Уладар», «Мастацтва вайны» |
Подпіс | |
Закрыць