Βυζαντινή Αυτοκρατορία υπό τη Δυναστεία των Ισαύρων
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία διοικούνταν από τη δυναστεία των Ισαύρων ή Συριακή από το 717 έως το 802. Οι Ίσαυροι Αυτοκράτορες κατάφεραν να υπερασπιστούν και να εδραιώσουν την Αυτοκρατορία ενάντια στο Χαλιφάτο μετά την επίθεση των πρώιμων μουσουλμανικών κατακτήσεων, αλλά ήταν λιγότερο επιτυχημένοι στην Ευρώπη, όπου υπέστησαν οπισθοχωρήσεις κατά των Βουλγάρων, έπρεπε να εγκαταλείψουν την εξαρχία της Ραβέννας και έχασαν την επιρροή τους επάνω στην Ιταλία και τον παπισμό από την αυξανόμενη δύναμη των Φράγκων.
Η δυναστεία των Ισαύρων συνδέεται κυρίως με την Εικονομαχία, μία προσπάθεια αποκατάστασης της θείας εύνοιας, εξαγνίζοντας τη χριστιανική πίστη από την υπερβολική λατρεία των εικόνων, η οποία οδήγησε σε σημαντική εσωτερική αναταραχή.
Μέχρι το τέλος της δυναστείας των Ισαύρων το 802, οι Βυζαντινοί συνέχιζαν να πολεμούν τους Άραβες και τους Βούλγαρους για την ίδια την ύπαρξή τους, με τα πράγματα να γίνονται πιο περίπλοκα όταν ο πάπας Λέων Γ΄ έστεψε τον Καρλομάγνο "Αυτοκράτορα των Ρωμαίων" (Imperator Romanorum) ως απόπειρα να γίνει το βασίλειο των Φράγκων διάδοχο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.