Διχοτόμηση της Κορέας
ιστορικό γεγονός / From Wikipedia, the free encyclopedia
Για αιώνες πριν το 1945, η Κορέα ήταν ενιαία πολιτική οντότητα. Η σύγχρονη διχοτόμηση της Κορέας έχει τις ρίζες της στην περίοδο της αποικιακής κυριαρχίας της Ιαπωνίας στην Κορέα (1910-1945). Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι Σύμμαχοι που πολεμούσαν εναντίον της Ιαπωνίας εξέτασαν το ζήτημα του μέλλοντός της μετά την παράδοση της Ιαπωνίας. Υπήρξε συναίνεση ότι η Κορέα θα απελευθερωθεί από την Ιαπωνία, αλλά θα τεθεί υπό διεθνή επιτροπεία έως ότου οι Κορεάτες θεωρηθούν έτοιμοι για αυτοδιοίκηση. Πέρα από αυτήν τη μάλλον ασαφή συμφωνία, πολλά για το μέλλον της Κορέας αφέθηκαν αβέβαια[1]. Αφού η Σοβιετική Ένωση κήρυξε τον πόλεμο στην Ιαπωνία, η Σοβιετική Ένωση κατέλαβε το βόρειο τμήμα της Κορέας και οι Ηνωμένες Πολιτείες το νότιο.
Προς το τέλος του Πολέμου, οι ΗΠΑ πρότειναν να χωριστεί η κορεατική χερσόνησος σε δύο ζώνες κατοχής (Αμερικανική και Σοβιετική). Οι Ντην Ρασκ και Τσαρλς Μπόουνστηλ πρότειναν τον 38ο παράλληλο ως διαχωριστική γραμμή των ζωνών κατοχής των δύο υπερδυνάμεων, καθώς έτσι η Σεούλ παρέμενε υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ. Προς έκπληξή τους, οι Σοβιετικοί αποδέχτηκαν την πρόταση και συμφώνησαν να χωρίσουν την Κορέα[2]. Η αρχική ιδέα πίσω από αυτήν τη διάσπαση της Κορέας σε δύο ζώνες κατοχής ήταν ότι επρόκειτο μόνο για προσωρινή ρύθμιση έως ότου μπορέσει να εφαρμοστεί η αρχική συμφωνία για τη δημιουργία ενός ενιαίου κορεατικού κράτους σε ολόκληρη τη χερσόνησο. Στη συνέχεια, η Διάσκεψη των Υπουργών Εξωτερικών στη Μόσχα το Δεκέμβριο του 1945 κατέληξε σε συμφωνία για μεταβατική επιτροπεία της Κορέας, διάρκειας έως πέντε ετών. Ωστόσο, με την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου και λόγω άλλων παραγόντων, τόσο διεθνών όσο και εγχώριων, συμπεριλαμβανομένης της αντίθεσης της ίδιας της Κορέας στην προτεινόμενη λύση, οι αμερικανοσοβιετικές διαπραγματεύσεις απέτυχαν, ακυρώνοντας έτσι το μόνο υπάρχον στην ουσία πλαίσιο για τη δημιουργία ανεξάρτητου και ενιαίου κορεατικού κράτους[1].
Έτσι, το κορεατικό ζήτημα παραπέμφθηκε στα Ηνωμένα Έθνη. Το 1948, μετά την αποτυχία του ΟΗΕ να προτείνει ένα πλαίσιο λύσης αποδεκτό από τη Σοβιετική Ένωση, διεξήχθησαν εκλογές υπό την εποπτεία του ΟΗΕ μόνο στον αμερικανοκρατούμενο νότο. Ο Σίνγκμαν Ρι, υποστηριζόμενος από τους Αμερικάνους, κέρδισε τις εκλογές, ενώ ο Κιμ Ιλ-σονγκ διορίστηκε ηγέτης της κατεχόμενης από τη Σοβιετική Ένωση Βόρειας Κορέας. Αυτό οδήγησε στην ίδρυση της Δημοκρατίας της Κορέας στη Νότια Κορέα στις 15 Αυγούστου 1948, ακολουθούμενη αμέσως από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας στη Βόρεια Κορέα στις 9 Σεπτεμβρίου 1948. Οι Ηνωμένες Πολιτείες στήριζαν τον νότο και οι Σοβιετικοί τον βορρά, ενώ οι δύο κορεατικές κυβερνήσεις προέβαλαν αξιώσεις κυριαρχίας στο έδαφος ολόκληρης της κορεατικής χερσονήσου.
Το 1950, μετά από χρόνια διακορεατικών εχθροπραξιών, η Βόρεια Κορέα εισέβαλε στη Νότια Κορέα σε μια προσπάθεια να ενώσει την κορεατική χερσόνησο υπό τον κομμουνισμό. Έτσι ξέσπασε ο Πόλεμος της Κορέας, ο οποίος διήρκεσε από το 1950 έως το 1953, κατέληξε σε αδιέξοδο και άφησε τη χερσόνησο χωρισμένη σε δύο κράτη με Αποστρατικοποιημένη Ζώνη, ως σήμερα.
Στις 27 Απριλίου 2018, κατά τη διάρκεια της Διακορεατικής Συνόδου Κορυφής υιοθετήθηκε η Διακήρυξη του Πάνμουντσομ για την Ειρήνη, Ευημερία και Επανένωση της Κορεατικής Χερσονήσου, από τους προέδρους των δύο κρατών, Κιμ Γιονγκ-ουν και Μουν Τζε-ιν. Αργότερα το ίδιο χρόνο, μετά τη Διακορεατική Σύνοδο Κορυφής του Σεπτεμβρίου, πάρθηκαν διάφορα μέτρα με στόχο την επανένωση κατά μήκος του συνόρου των δύο Κορεών, όπως η κατάργηση φυλακίων φρουρών και η δημιουργία πράσινων ζωνών για την αποτροπή συγκρούσεων. Στις 12 Δεκεμβρίου 2018 στρατιώτες από τις δύο Κορέες πέρασαν στην αντίθετη πλευρά της Στρατιωτικής Γραμμής Οριοθέτησης για πρώτη φορά στην ιστορία[3][4]