Δουκάτο της Βρετάνης
μεσαιωνικό φεουδαρχικό κράτος από το 939 έως το 1547 / From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Δουκάτο της Βρετάνης ήταν ένα φεουδαλικό δουκάτο που δημιουργήθηκε το 939 και καταλύθηκε το 1547. Τα εδάφη του, μέρος της ιστορικής περιοχής της Αρμορικής, αντιστοιχούσαν στη σημερινή περιοχή της Βρετάνης, συμπεριλαμβανομένου ενός μεγάλου τμήματος του νομού Λουάρ-Ατλαντίκ, όπου βρίσκεται η πόλη Νάντη και η παλιά χώρα του Ρετς.
Δουκάτο της Βρετάνης | |||||
| |||||
---|---|---|---|---|---|
Το δουκάτο της Βρετάνης | |||||
Πρωτεύουσα | Νάντη Ρεν Βαν και άλλες πόλεις | ||||
Γλώσσες | Επίσημη:Λατινικά, Γαλικά Ανεπίσημη:Βρετονικά, Γκαλό, Πουατεβάν | ||||
Θρησκεία | Χριστιανισμός | ||||
Πολίτευμα | Δουκάτο | ||||
Ιστορική εποχή | Μεσαίωνας | ||||
- | Ίδρυση | ||||
- | Αποβίβαση του Αλαίν Μπαρμπετόρτ | 936-939 | |||
- | Πόλεμος κατά των Νορμανδών | 936-939 | |||
- | Πόλεμος διαδοχής | 1341-1365 | |||
- | Πόλεμος με τους Άγγλους | 1465-1491 | |||
- | Ένωση της Βρετάνης με τη Γαλλία | 1532 | |||
- | στέψη του Ερρίκου Β' | 1547 | |||
Το δουκάτο πέρασε διαδοχικά υπό την ηγεμονία γειτονικών δυνάμεων. Αρχικά κυριαρχήθηκε από τους δούκες της Νορμανδίας και αργότερα ενσωματώθηκε στο βασίλειο της Γαλλίας. Το βασίλειο της Αγγλίας άσκησε επίσης μια πολύ σημαντική επιρροή στο δουκάτο της Βρετάνης από τον 12ο αιώνα, που ήταν η αιτία εμφύλιων πολέμων στη Βρετάνη.
Το δουκάτο συστάθηκε το 939, διαδεχόμενο το Βασίλειο της Βρετάνης, κατά τη διάρκεια της κατοχής της Βρετάνης από τα στρατεύματα των Βίκινγκς. Ο Αλαίν Μπαρμπετόρτ απελευθέρωσε τη χώρα από το νορμανδικό ζυγό και στη συνέχεια έγινε ο πρώτος δούκας της Βρετάνης. Για σχεδόν τρεις αιώνες, από τον 10ο έως τον 12ο αιώνα, το δουκάτο της Βρετάνης αποτέλεσε το μήλον της Έριδος των κομήτων της Νάντης, της Ρεν και της Κορνουάλης, που μάχονταν και καταλάμβαναν διαδοχικά την εξουσία του.
Στα μέσα του 12ου αιώνα, το δουκάτο έγινε αντικείμενο αντιπαράθεσης για τις δύο μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, τη Γαλλία και την Αγγλία. Η δυναστεία των Πλανταγενετών και οι Βασιλείς της Γαλλίας επέβαλαν δούκες επικεφαλής του δουκάτου για να το ελέγχουν καλύτερα. Αυτοί οι δούκες που επιβάλλονταν από τις δύο αντίπαλες δυνάμεις δεν έπαψαν ποτέ να διεκδικούν και να απολαμβάνουν την ανεξαρτησία τους έναντι των δυνάμεων που επιζητούσαν την κυριαρχία. Έτσι, οι δούκες πέτυχαν από την αρχή του 13ου μέχρι τα τέλη του 15ου αιώνα, και ακόμη και εν μέσω του Εκατονταετούς πολέμου, να επιβάλλουν την ανεξαρτησία της βρετονικής περιοχής.
Μετά από σχεδόν 60 χρόνια αγώνα, τόσο σε στρατιωτικό όσο και σε διπλωματικό επίπεδο, το βασίλειο της Γαλλίας κατάφερε να πραγματοποιήσει μια πρώτη προσέγγιση, με το γάμο τριών διαδοχικών βασιλιάδων της Γαλλίας με τις δούκισσες Άννα της Βρετάνης και την κόρη της Κλωντ. Το 1532, επικυρώθηκε η ένωση του δουκάτου της Βρετάνης και του βασιλείου της Γαλλίας και τέθηκε σε ισχύ από το 1547, οπότε στον θρόνο της Γαλλίας ανέβηκε ο τελευταίος δούκας της Βρετάνης, ως Ερρίκος Β΄ της Γαλλίας. Η νέα γαλλική επαρχία, ωστόσο, διατήρησε μεγάλη αυτονομία και προνόμια μέχρι τη Γαλλική Επανάσταση του 1789.