Δυναστεία των Φλαβίων
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η δυναστεία των Φλαβίων κυβέρνησε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία το διάστημα 69 και 96 μ.Χ., και περιλαμβάνει τις βασιλείες του Βεσπασιανού (69 – 79) και των δύο γιων του Τίτου (79 – 81) και Δομιτιανού (81 – 96). Οι Φλάβοι ανήλθαν στην εξουσία κατά τον εμφύλιο πόλεμο του έτους 69, γνωστό ως έτος των τεσσάρων Αυτοκρατόρων. Αφού ο Γάλβας και ο Όθων απεβίωσαν γρήγορα, ο Βιτέλιος έγινε Αυτοκράτορας στα μέσα του 69. Η διεκδίκησή του για τον θρόνο αμφισβητήθηκε γρήγορα από λεγεώνες, που στάθμευαν στις ανατολικές επαρχίες, οι οποίες ανακήρυξαν τον διοικητή τους Βεσπασιανό ως Αυτοκράτορα στη θέση του. Η Δεύτερη Μάχη του Bedriacum έγειρε την ισορροπία αποφασιστικά υπέρ των δυνάμεων των Φλαβίων, που εισήλθαν στη Ρώμη στις 20 Δεκεμβρίου. Την επόμενη ημέρα, η Ρωμαϊκή Σύγκλητος ανακήρυξε επίσημα τον Βεσπασιανό ως Αυτοκράτορα του Ρωμαϊκού Κράτους, ξεκινώντας έτσι τη δυναστεία των Φλαβίων. Αν και η δυναστεία αποδείχθηκε βραχύβια, έλαβαν χώρα αρκετά σημαντικά ιστορικά, οικονομικά και στρατιωτικά γεγονότα κατά τη διάρκεια της εξουσίας της.
Δυναστεία των Φλαβίων | |
---|---|
Ο θρίαμβος τού Τίτου, πίνακας του σερ Λώρενς Άλμα-Τάντεμα. | |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Η βασιλεία του Τίτου επλήγη από πολλαπλές φυσικές καταστροφές, η πιο σοβαρή από τις οποίες ήταν η έκρηξη του Βεζούβιου το 79. Οι γύρω πόλεις της Πομπηίας και του Herculaneum θάφτηκαν εντελώς κάτω από στάχτη και λάβα. Ένα χρόνο αργότερα, η Ρώμη χτυπήθηκε από πυρκαγιά και πανώλη. Στο στρατιωτικό μέτωπο, η δυναστεία των Φλαβίων είδε την πολιορκία και την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τον Τίτο το 70, μετά την αποτυχημένη εβραϊκή εξέγερση του 66. Σημαντικές κατακτήσεις πραγματοποιήθηκαν στη Μεγάλη Βρετανία υπό τη διοίκηση του Γναίου Ιούλιου Αγρικόλα μεταξύ 77 και 83, ενώ ο Δομιτιανός δεν μπόρεσε να επιτύχει μία αποφασιστική νίκη εναντίον του βασιλιά Δεκέβαλου στον πόλεμο κατά των Δακών. Επιπλέον η Αυτοκρατορία ενίσχυσε την άμυνα των συνόρων της, επεκτείνοντας τις οχυρώσεις κατά μήκος του Γερμανικού συνόρου (Limes Germanicus).
Οι Φλάβιοι ξεκίνησαν επίσης οικονομικές και πολιτιστικές μεταρρυθμίσεις. Επί Βεσπασιανού επινοήθηκαν νέοι φόροι για την αποκατάσταση των οικονομικών της Αυτοκρατορίας, ενώ ο Δομιτιανός επανεκτίμησε το ρωμαϊκό νόμισμα αυξάνοντας την περιεκτικότητά του σε άργυρο. Ένα τεράστιο οικοδομικό πρόγραμμα θεσπίστηκε από τον Τίτο, για να εορτάσει την άνοδο της δυναστείας των Φλαβίων, αφήνοντας πολλά διαρκή τοπόσημα στην πόλη της Ρώμης, το πιο εντυπωσιακό από τα οποία ήταν το Φλάβιο Αμφιθέατρο, περισσότερο γνωστό ως Κολοσσαίο.
Η φλαβιανή κυριαρχία έληξε στις 18 Σεπτεμβρίου 96, όταν ο Δομιτιανός δολοφονήθηκε. Τον διαδέχθηκε ο μακροχρόνιος υποστηρικτής και σύμβουλος των Φλαβίων Μάρκος Κοκήιος Νέρβας, ο οποίος ίδρυσε τη μακρόχρονη δυναστεία των Νέρβα-Αντωνίνων.
Η δυναστεία των Φλαβίων ήταν μοναδική μεταξύ των τεσσάρων δυναστειών της εποχής τού Πριγκιπάτου, καθώς ήταν μόνο ένας άνδρας και οι δύο γιοι του, χωρίς να επεκταθεί ο οίκος με υιοθετημένα άτομα, όπως έγινε στην επόμενη δυναστεία.