خیزشهای گتو
From Wikipedia, the free encyclopedia
خیزشهای گتو در طول جنگ جهانی دوم به یک سری شورشهای مسلحانه علیه رژیم آلمان نازی میان سالهای ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۳ در گتوهای تازه تأسیس شده یهودیان در سراسر اروپای تحت اشغال نازیها گفته میشود. به دنبال حمله آلمان و شوروی به لهستان در سپتامبر ۱۹۳۹، یهودیان لهستانی از همان ابتدا هدف حمله قرار گرفتند. طی چند ماه در درون خاک لهستان اشغالی، آلمانیها صدها گتو ایجاد کردند که در آن یهودیان را ناچار به زندگی میکردند. این گتوهای جدید بخشی از سیاست رسمی آلمان در حذف یهودیان از صحنه عمومی با هدف بهرهکشی اقتصادی بود.[1] ترکیبی از تعداد زیاد زندانیان، شرایط غیر بهداشتی و کمبود غذا منجر به مرگ و میر زیادی در درون این گتوها شد.[2] در بیشتر شهرها جنبشهای مقاومت زیرزمینی یهودی تقریباً بلافاصله پس از آن شکل گرفتند، اگرچه گتوسازی دسترسی آنها به منابع را بشدت محدود کرده بود.[3]
خیزشهای گتو | |
---|---|
موقعیت | اروپای تحت اشغال آلمان نازی |
تاریخ | ۱۹۴۱–۴۳, جنگ جهانی دوم |
گونه رویداد | خیزش مسلحانه |
مبارزان گتو در کشندهترین مرحله هولوکاست موسوم به عملیات راینهارد (که در سال ۱۹۴۲ آغاز شد)، علیه برنامههای نازیها برای اخراج همه زندانیان - مردان، زنان و کودکان - به اردوگاههای مرگ، با هدف پاکسازی گسترده آنها، دست به اسلحه بردند.[3]