رنگارنگی
From Wikipedia, the free encyclopedia
رنگارنگی (به انگلیسی: Colourfulness)، کرومای رنگ و سیرشدگی (اشباع)، ویژگیهای رنگ درکشده مربوط به شدت رنگی هستند. همانطور که بهطور رسمی توسط کمیسیون بینالمللی نورتابی (CIE) تعریف شده است، آنها به ترتیب سه جنبه مختلف شدت رنگی را توصیف میکنند، اما اصطلاحات اغلب به صورت آزاد و به جای یکدیگر در زمینههایی استفاده میشوند که این جنبهها به وضوح متمایز نیستند. معانی دقیق اصطلاحات بر اساس کارکردهای دیگری که به آنها وابسته هستند، متفاوت است.
- رنگارنگی "ویژگی ادراک دیداری است که بر اساس آن رنگ درکشده از یک ناحیه کم و بیش رنگی به نظر میرسد.[نیازمند شفافسازی] ".[1] رنگارنگی برانگیختهشده توسط یک جسم نه تنها به بازتابی طیفی آن بستگی دارد، بلکه به شدت نور نیز بستگی دارد و با دومی افزایش مییابد مگر اینکه روشنایی بسیار زیاد باشد (اثر هانت).
- کرومای رنگ عبارت است از «رنگی بودن یک ناحیه که به عنوان نسبتی از روشنایی یک ناحیه نورانی مشابه که سفید یا به شدت انتقالدهنده به نظر میرسد ارزیابی میشود».[2][3] در نتیجه، کروما عمدتاً فقط به ویژگیهای طیفی وابسته است و به این ترتیب برای توصیف رنگ جسم دیده میشود.[4] به نظر میرسد که چنین رنگی چقدر متفاوت از خاکستری با همان روشنایی است.[5]
- سیرشدگی (اشباع) عبارت است از «رنگی بودن یک ناحیه که به نسبتِ روشنایی آن قضاوت میشود»،[6][3] که در واقع درجهٔ درکشده از سفیدی نوری است که از آن ناحیه میآید. یک جسم با بازتاب طیفی معین، سیرشدگی تقریباً ثابتی را برای تمام سطوح روشنایی نشان میدهد، مگر اینکه روشنایی بسیار زیاد باشد.[7]