طبقهبندی غولهای گازی سودارسکی
From Wikipedia, the free encyclopedia
طبقهبندی غولهای گازی سودارسکی (انگلیسی: Sudarsky's gas giant classification) به منظور پیشبینی ظاهر این غولها از دیدگاه یک ناظر بیرونی بر پایهٔ دمای آنها، توسط دیوید سودارسکی و همکاران او در مقالهٔ Albedo and Reflection "Spectra of Extrasolar Giant Planets"[1] و سپس در «طیفهای نظری و اتمسفر سیارههای غولپیکر فراخورشیدی» بسط داده شدهاست.[2] پیش از انجام هرگونه رصد موفقیتآمیز مستقیم یا غیرمستقیم جو سیاره فراخورشیدی منتشر شد. این یک سیستم طبقهبندی گستردهاست که هدف آن نظم بخشیدن به گونههای احتمالاً غنی (گوناگون) جو غول گازی فراخورشیدی است.
غولهای گازی با توجه به ویژگیهای جوی فیزیکی مدلسازیشدهشان به پنج کلاس (با اعداد رومی شمارهگذاری شدهاند) تقسیم میشوند. در منظومه شمسی، فقط مشتری و زحل در طبقهبندی سودارسکی قرار دارند و هر دو از کلاس I هستند. غولهایی مانند اورانوس (۱۴ جرم زمین) و نپتون (۱۷ جرم زمین) و دیگر سیارههای زمینسان که گازی نیستند را این طبقهبندی شامل نمیشود.