مدل کلاینت-سرور
From Wikipedia, the free encyclopedia
مدل کلاینت-سرور (به انگلیسی: client-server model)، یا مدل کارخواه-کارساز[1] یک ساختار رایانش توزیعشده است که وظایف یا حجم کار را بین سرویسدهندهها که سرور (کارساز) نامیده میشوند، و سرویسگیرندهها که کلاینت نامیده میشوند،[2] تقسیم میکند.[3]
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
یک برنامه کاربردی کارخواه-کارساز تحت شبکه رایانهای برنامهای است که یک کارخواه را که توسط یک رابط کاربری برنامه شناسایی میشود، به یک سرور یا سامانهٔ پایگاه داده متصل میکند. هنگامی که یک کارخواه مستقیماً به یک سیستم پایگاه داده، یا یک سرور یکپارچه متصل میگردد، معماری برنامه، معماری دولایهای است.
یک معماری کارخواه-کارساز یک معماری شبکهای است که در آن هر رایانه یا پردازش روی شبکه یا یک کارساز است، یا یک کارخواه. سرورها معمولاً رایانههای پرقدرت، یا پردازشهایی هستند که مختص انجام کار خاصی مانند مدیریت دیسک گردانها (سرور پروندهای)، چاپگرها، مدیریت ترافیک شبکه (سرور شبکهای) (network server)، میباشند.
کارخواهها، ایستگاههای کاری یا رایانههای شخصی هستند که کاربران بر روی آنها برنامههای کاربردی را اجرا مینمایند. کارخواهها به منابعی که کارساز به آنها اختصاص میدهد مانند، پرونده، دستگاهها، و قدرت پردازش اعتماد دارند. این معماری از سایر معماریها در این نکته متمایز است که میتواند با استفاده از لایهها ساختاردهی مطمئنی از سیستم به وجود آورد.
در سالهای اخیر استفاده از یک کارخواه کوچک (thin client) که حاوی منطق کاری نیست، و تنها عناصر رابط کاربری جهت اتصال به یک کارساز کاربردی که منطق کاری روی آن پیادهسازی شده باب شدهاست، که به صورت تراگذاری، با یک کارساز پایگاه داده، که اطلاعات بروی آن به صورت خام نگهداری و توسط برنامه کاربردی مورد استفاده قرار میگیرد. شبیه به معماری که معماری سه-لایهای (three-tier architecture) معروف است، و یک نوع خاص از معماری n-لایه (n-tier architecture) است.
در کل، معماریهای n-لایه میتوانند از تعدادی خدمات مشخص، که شامل روابط تراگذاری بین کارسازهای کاربردی که از پیادهسازی منطق کاری متفاوتی نیز استفاده کرده باشند، استفاده کند. هرکدام از آنها میتوانند از یک پایگاه دادهٔ معین یا مشترک استفاده نمایند.
نوع دیگری از معماری شبکهای به نام معماری همتا-به-همتا شناخته میشود، زیرا هر گره وظایف یکسانی دارد. هر دو نوع معماریهای کارخواه-کارساز یا همکار-به-همکار بهطور گستردهای کاربر دارند، و هرکدام مزیتها و معایب خاص خودشان را دارند.