![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6c/Ahfaz_farmers1.jpg/640px-Ahfaz_farmers1.jpg&w=640&q=50)
Revolución Cultural
movemento politico social na China / From Wikipedia, the free encyclopedia
A Revolución Cultural, coñecida tamén como a Gran Revolución Cultural Proletaria (en chinés simplificado: 无产阶级文化大革命, en chinés tradicional: 無產階級文化大革命, en pinyin: wúchǎn jiējí wénhuà dà gémìng, habitualmente abreviada como 文化大革命, wénhuà dà gémìng, literalmente Gran Revolución Cultural), foi un movemento sociopolítico que acaeceu na China desde 1966 ata 1976.[1] Iniciado por Mao Tse Tung, entón líder do Partido Comunista da China, o seu obxectivo declarado era preservar o comunismo chinés mediante a eliminación dos restos de elementos capitalistas e tradicionais da sociedade chinesa, e reimpoñer o pensamento de Mao Tse Tung (coñecido fóra da China simplemente como maoísmo) como a ideoloxía dominante dentro do Partido. A Revolución marcou o regreso de Mao a unha posición de poder despois dos fracasos do Gran Salto Adiante, período durante o cal morreron aproximadamente 30 millóns de persoas no que se coñece como a gran fame negra chinesa.[2][3]
![]() |
Este artigo amosa escritos chineses. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros. |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6c/Ahfaz_farmers1.jpg/640px-Ahfaz_farmers1.jpg)
O movemento iniciouse en maio de 1966, despois de que Mao alegase que elementos burgueses infiltráronse no goberno e na sociedade en xeral, co obxectivo de restaurar o capitalismo. Para eliminar aos seus rivais dentro do Partido Comunista da China (PCCh), Mao insistiu en que os revisionistas fosen eliminados mediante a loita de clases violenta. Os mozos chineses responderon ao chamamento de Mao formando grupos da garda vermella en todo o país. O movemento estendeuse ao exército, aos traballadores urbanos e ao propio liderado do Partido Comunista. Resultou en loitas entre faccións xeneralizadas en todos os ámbitos da vida. Na cúpula, conduciu a unha purga masiva de altos funcionarios, en particular Liu Shaoqi e Deng Xiaoping. Durante o mesmo período, o culto á personalidade de Mao creceu a proporcións inmensas. Membros das "cinco categorías negras" foron amplamente perseguidos e mesmo asasinados. Mao suxeriu que a Revolución Cultural había terminado en 1969, pero a súa fase activa durou ata a morte do líder militar e sucesor proposto por Mao Lin Biao en 1971. En 1972, a Banda dos Catro subiu ao poder e a Revolución Cultural continuou. Despois da morte de Mao e o arresto da Banda dos Catro en 1976, a Revolución Cultural finalmente chegou ao seu fin.[4]
Durante a Revolución Cultural, decenas de millóns de persoas foron perseguidas, cunha cifra estimada de mortes que oscila entre centos de miles e os 20 millóns.[5][6][7][8][9][10][11] A partir do agosto vermello de Pequín, tiveron lugar masacres en varios lugares, como a masacre de Guangxi (o canibalismo masivo tamén ocorreu), o incidente de Mongolia Interior, a masacre de Guangdong, o caso de Zhao Jianmin, a masacre de Daoxian e o incidente de Shadian.[12][13][14][15][16][17][18] O "colapso da presa Banqiao", unha das maiores catástrofes tecnolóxicas do mundo, tamén tivo lugar en 1975 durante a Revolución Cultural.[19][20] Nas violentas loitas que seguiron en todo o país, millóns de persoas foron perseguidas e sufriron todo tipo de abusos, incluíndo humillación pública, encarceramento arbitrario, tortura, traballos forzados, fustrigación sostida, confiscación de bens e, ás veces, execución. Un gran segmento da poboación foi desprazado pola forza, en particular a transferencia de mozos urbanos ás rexións rurais durante o movemento "envío ao campo". Destruíronse reliquias e artefactos históricos, e saqueáronse sitios culturais e relixiosos. O movemento paralizou politicamente a China e afectou negativamente tanto á economía como á sociedade do país nun grao significativo.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/85/Political_slogan_by_Red_Guards_on_the_campus_of_Fudan_University_1976.jpg/320px-Political_slogan_by_Red_Guards_on_the_campus_of_Fudan_University_1976.jpg)
Despois da Revolución Cultural, os reformistas dirixidos por Deng Xiaoping comezaron a desmantelar gradualmente as políticas maoístas asociadas coa Revolución Cultural no período "Boluan Fanzheng". En 1978, Deng converteuse no novo líder supremo da China e comezou unha nova fase na China ao iniciar o histórico programa de reformas e apertura.[1]