ബർണാർഡിന്റെ നക്ഷത്രം
From Wikipedia, the free encyclopedia
ഭൂമിയിൽ നിന്ന് ഏതാണ്ട് ആറ് പ്രകാശവർഷം അകലെയായി സർപ്പധരൻ രാശിയിൽ സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന ഒരു ചുവപ്പുകുള്ളൻ നക്ഷത്രമാണ് ബർണാർഡിന്റെ നക്ഷത്രം (Barnard's star). 1916-ൽ അമേരിക്കൻ ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞനായ എഡ്വേർഡ് എമേഴ്സൺ ബർണാർഡ് ഈ നക്ഷത്രത്തിന്റെ കേവലനീക്കം പ്രതിവർഷം 10.3 ആർക്ക്സെക്കന്റാണെന്ന് കണ്ടെത്തി. ഇതുവരെ കണ്ടെത്തിയതിൽ വച്ച് സൂര്യന് ആപേക്ഷികമായുള്ള ഏറ്റവുമുയർന്ന കേവലനീക്കമാണിത്.[10] സർപ്പധരൻ രാശിയിൽ ഭൂമിക്ക് ഏറ്റവും അടുത്തായുള്ള നക്ഷത്രമായ ബർണാർഡിന്റെ നക്ഷത്രം ആൽഫ സെന്റോറി വ്യൂഹം കഴിഞ്ഞാൽ സൗരയൂഥത്തിന് ഏറ്റവും സമീപമായുള്ള നക്ഷത്രമാണ്. ഇത്ര അടുത്താണെങ്കിലും ദൃശ്യകാന്തിമാനം 9 ആയുള്ള ഈ നക്ഷത്രത്തെ നഗ്നനേത്രങ്ങൾ കൊണ്ട് നിരീക്ഷിക്കാനാകില്ല. ഇൻഫ്രാറെഡ് തരംഗങ്ങളിൽ വീക്ഷിച്ചാൽ നക്ഷത്രം ദൃശ്യപ്രകാശത്തിലുള്ളതിനെക്കാൾ പ്രഭയേറിയതായി അനുഭവപ്പെടും
നിരീക്ഷണ വിവരം എപ്പോഹ് J2000.0 | |
---|---|
നക്ഷത്രരാശി (pronunciation) |
സർപ്പധരൻ |
റൈറ്റ് അസൻഷൻ | 17h 57m 48.5s[1] |
ഡെക്ലിനേഷൻ | +04° 41′ 36″[1] |
ദൃശ്യകാന്തിമാനം (V) | 9.54[1] |
സ്വഭാവഗുണങ്ങൾ | |
സ്പെക്ട്രൽ ടൈപ്പ് | M4Ve[1] |
U-B കളർ ഇൻഡക്സ് | 1.28[2] |
B-V കളർ ഇൻഡക്സ് | 1.74[2] |
ചരനക്ഷത്രം | BY Draconis |
ആസ്ട്രോമെട്രി | |
കേന്ദ്രാപഗാമി പ്രവേഗം(radial velocity) (Rv) | -110.6 ± 0.2[3] km/s |
പ്രോപ്പർ മോഷൻ (μ) | RA: -798.71[1] mas/yr Dec.: 10337.77[1] mas/yr |
ദൃഗ്ഭ്രംശം (π) | 545.4 ± 0.3[4] mas |
ദൂരം | 5.98 ± 0.003 ly (1.834 ± 0.001 pc) |
കേവലകാന്തിമാനം (MV) | 13.22[2] |
ഡീറ്റെയിൽസ് | |
പിണ്ഡം | 0.15-0.17[5] M☉ |
വ്യാസാർദ്ധം | 0.15[6]-0.20[5] R☉ |
താപനില | 3,134 ± 102[5] K |
മെറ്റാലിസിറ്റി | 10-32% Sun[7] |
സ്റ്റെല്ലാർ റോടേഷൻ | 130.4 d[8] |
പ്രായം | ഏതാണ്ട് 1010[9] വർഷം |
മറ്റു ഡെസിഗ്നേഷൻസ് | |
"Barnard's Runaway Star", BD+04°3561a, GCTP 4098.00, Gl 140-024, Gliese 699, HIP 87937, LFT 1385, LHS 57, LTT 15309, Munich 15040, Proxima Ophiuchi[അവലംബം ആവശ്യമാണ്], V2500 Ophiuchi, Velox Barnardi,[അവലംബം ആവശ്യമാണ്] Vyssotsky 799 | |
ഡാറ്റാബേസ് റെഫെറെൻസുകൾ | |
SIMBAD | data |
ARICNS | data |
ഭൂമിക്ക് അടുത്തായതിനാലും ഖഗോള മധ്യരേഖയ്ക്ക് അടുത്തായി സ്ഥിതിചെയ്യുന്നതിനാലും M കുള്ളൻ നക്ഷത്രങ്ങളിൽ വച്ച് ഏറ്റവുമധികം പഠിക്കപ്പെട്ട നക്ഷത്രം ഇതാകാം.[5] നക്ഷത്രത്തിന്റെ സവിശേഷതകളെക്കുറിച്ചും സൗരയൂഥേതരഗ്രഹങ്ങളുണ്ടായിരിക്കാനുള്ള സാധ്യതയെക്കുറിച്ചുമാണ് കൂടുതൽ പഠനങ്ങളും നടന്നിട്ടുള്ളത്. പ്രായമേറെയാണെങ്കിലും നക്ഷത്രത്തിൽ ഇപ്പോഴും ജ്വാലകളുണ്ടാകുന്നുവെന്ന് നിരീക്ഷണങ്ങൾ കാണിക്കുന്നു.
നക്ഷത്രവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ചില വിവാദങ്ങളും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. 1960-കളിൽ പീറ്റർ വാൻ ഡി കാമ്പ് ബർണാർഡ് നക്ഷത്രത്തിന് ചുറ്റും ഒരു വാതകഭീമൻ ഗ്രഹമോ ഗ്രഹങ്ങളോ പരിക്രമണം ചെയ്യുന്നുണ്ടെന്ന് അവകാശപ്പെട്ടിരുന്നു. എന്നാൽ ചെറുഗ്രഹങ്ങളുണ്ടാകാനുള്ള സാധ്യത തള്ളിക്കളഞ്ഞിട്ടില്ലെങ്കിലും 1970-കളിൽ തന്നെ ഇത്തരമൊരു വാതകഭീമൻ ഉണ്ടായിരിക്കില്ലെന്ന് തെളിയിക്കപ്പെട്ടു. മറ്റ് നക്ഷത്രവ്യൂഹങ്ങളിലേക്ക് ബഹിരാകാശവാഹനങ്ങളയക്കാനുള്ള ഡെയ്ഡാലസ് പദ്ധതിയുടെ ലക്ഷ്യവും ഈ നക്ഷത്രമാണ്.