37 mm armata przeciwpancerna M3
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Armata przeciwpancerna 37 mm M3 – amerykańska armata przeciwpancerna kalibru 37 mm z okresu II wojny światowej.
Armata M3 w Fort Sam Houston, stan Teksas | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Producent |
Watervliet Arsenal, Rock Island Arsenal | ||
Rodzaj | |||
Historia | |||
Prototypy |
1938 | ||
Produkcja seryjna |
1940–1943 | ||
Wyprodukowano |
18 702 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Kaliber |
37 mm | ||
Długość lufy |
2,1 m | ||
Donośność |
6,9 km | ||
Prędkość pocz. pocisku |
884 m/s | ||
Długość |
3,92 m | ||
Szerokość |
1,61 m | ||
Wysokość |
0,96 m | ||
Masa |
413,68 kg | ||
Kąt ostrzału |
-10° – +15° w pionie, 60° w poziomie | ||
Szybkostrzelność |
powyżej 25 strz./min | ||
Obsługa |
4-6 | ||
|
Pierwsza armata przeciwpancerna US Army. W 1940 roku została standardową armatą przeciwpancerną amerykańskiej piechoty. Jej rozmiary pozwalały na holowanie przez samochód terenowy Willys Jeep. Wzrost grubości pancerzy niemieckich czołgów spowodował, że od 1943 roku w jednostkach walczących w Europie działo to było zastępowane brytyjską armatą 6-funtową. Na Pacyfiku, gdzie pancerze japońskich czołgów były znacznie cieńsze, armata służyła aż do zakończenia wojny w 1945 roku.
Tak jak wiele lekkich armat przeciwpancernych, M3 była używana także jako działo piechoty, strzelające pociskami odłamkowymi i kartaczami. W wariantach czołgowych montowano ją w M2 Light Tank, M3 Lee, M5 Stuart i M6 Heavy Tank oraz samochodzie pancernym M8 Greyhound, a także na różnego typu konstrukcjach samobieżnych.