มณฑลไต้หวัน (สาธารณรัฐประชาชนจีน)
มณฑลอ้างสิทธิ์โดยสาธารณรัฐประชาชนจีน / From Wikipedia, the free encyclopedia
มณฑลไต้หวัน เป็นเขตบริหารในนามของสาธารณรัฐประชาชนจีน รัฐธรรมนูญสาธารณรัฐประชาชนจีนกำหนดไต้หวันเป็นดินแดนส่วนหนึ่งของตน[2] แม้ว่าสาธารณรัฐประชาชนจีนจะไม่ได้ควบคุมไต้หวันแม้แต่ส่วนหนึ่งตั้งแต่การสถาปนาสาธารณรัฐประชาชนจีนใน ค.ศ. 1949[3] ปัจจุบัน ไต้หวันอยู่ภายใต้การควบคุมของสาธารณรัฐจีน
มณฑลไต้หวัน 台湾省 | |
---|---|
การถอดเสียงชื่อ | |
• ภาษาจีน | 台湾省 (Táiwān Shěng) |
• อักษรย่อ | TW / 台 (พินอิน: Tái; ฮกเกี้ยน: Tâi; ฮากกา: Thòi) |
• เป่อ่วยจีภาษาฮกเกี้ยน | Tâi-oân-séng |
• พักฟ้าซื้อภาษาฮากกา | Thòi-vàn-sén หรือ Thòi-vân-sén |
แผนที่แสดงที่ตั้งของมณฑลไต้หวัน | |
พิกัด: 23°42′N 121°00′E | |
ประเทศ | สาธารณรัฐประชาชนจีน |
แยกออกจากมณฑลฝูเจี้ยน | ค.ศ. 1887 |
ยกให้ญี่ปุ่น | 17 เมษายน ค.ศ. 1895 |
อยู่ภายใต้การควบคุมของสาธารณรัฐจีน | 25 ตุลาคม ค.ศ. 1945 |
ถูกอ้างสิทธิ์เป็นส่วนหนึ่งของสาธารณรัฐประชาชนจีน | 1 ตุลาคม ค.ศ. 1949 |
เมืองหลวง | ไทเป |
เมืองใหญ่สุด | ซินเป่ย์ |
เขตการปกครอง | ดูการเปลี่ยนแปลงเขตการปกครอง |
การปกครอง | |
• เลขาธิการพรรค | ดูที่ ผู้แทน |
• ผู้ว่าการ | ดูที่ ผู้แทน |
• ผู้แทนสภาประชาชนแห่งชาติ | 13 ผู้แทน |
พื้นที่ | |
• ทั้งหมด | 35,581 ตร.กม. (13,738 ตร.ไมล์) |
อันดับพื้นที่ | ที่ 28 |
ประชากรศาสตร์ | |
• องค์ประกอบทางชาติพันธุ์ | ฮั่น - 98% เกาชาน (ชนพื้นเมืองไต้หวัน) - 2% |
รหัส ISO 3166 | CN-TW |
จีดีพี (ประมาณ ค.ศ. 2018)[1] | 4.2 ล้านล้านเหรินหมินปี้ |
• ต่อหัว | 177,155 เหรินหมินปี้ |
เอชดีไอ (ค.ศ. 2021) | 0.916 สูงมาก |
มณฑลไต้หวัน | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
"ไต้หวัน" ในอักษรจีนตัวเต็ม (บน) และตัวย่อ (ล่าง) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
อักษรจีนตัวย่อ | 台湾省 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
อักษรจีนตัวเต็ม | 臺灣省 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
สถานะทางการเมืองของไต้หวันนั้นซับซ้อน หลังสงครามกลางเมืองจีน ทางสาธารณรัฐประชาชนจีนถือตนเองเป็นรัฐสืบทอดต่อจากสาธารณรัฐจีนก่อน ค.ศ. 1949 และเป็นรัฐบาลที่มีความชอบธรรมของ "จีน" แห่งเดียวนับตั้งแต่สถาปนาในวันที่ 1 ตุลาคม ค.ศ. 1949 และอ้างสิทธิ์เกาะไต้หวันกับเกาะเผิงหูเป็นส่วนหนึ่งของตนภายใต้นโยบายจีนเดียว อย่างไรก็ตาม สาธารณรัฐประชาชนจีนไม่เคยได้บริหารพื้นที่ไต้หวัน หรือพื้นที่เสรีของสาธารณรัฐจีน ซึ่งประกอบด้วยมณฑลไต้หวันและมณฑลฝูเจี้ยนที่อยู่ภายใต้การบริหารของรัฐบาลสาธารณรัฐจีน ซึ่งพิพาทกับการอ้างสิทธิ์สาธารณรัฐประชาชนจีน
สาธารณรัฐประชาชนจีนได้รับการจัดตั้งใน ค.ศ. 1949 ในช่วงใกล้สิ้นสุดสงครามกลางเมืองจีน ในขณะที่ใน ค.ศ. 1950 สาธารณรัฐประชาชนจีนได้ควบคุมดินแดนส่วนใหญ่ที่เคยอยู่ภายใต้การบริหารของสาธารณรัฐจีน แต่ไม่ได้เข้าควบคุมดินแดนที่อยู่บนเกาะไต้หวัน ในทางกลับกัน ไต้หวันอยู่ภายใต้การบริหารของสาธารณรัฐจีน (ซึ่งปัจจุบันรู้จักกันในชื่อ "ประเทศไต้หวัน") ตลอดมานับตั้งแต่สิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สองใน ค.ศ. 1945 ผ่านทั้งสงครามกลางเมืองจีนและการสถาปนาสาธารณรัฐประชาชนจีนใน ค.ศ. 1949
แม้ว่าสาธารณรัฐประชาชนจีนจะอ้างสิทธิ์ไต้หวันเป็นส่วนหนึ่งของอาณาเขตของตน แต่ก็ตระหนักดีว่าแท้จริงแล้วไต้หวันอยู่นอกอาณาเขตควบคุม และไม่ได้ส่งรัฐบาลพลัดถิ่นเพื่อไปปกครองมณฑลไต้หวัน อย่างไรก็ตาม การประชุมสมัชชาใหญ่แห่งพรรคคอมมิวนิสต์จีนได้กำหนดตำแหน่งสมาชิกสภานิติบัญญัติที่เป็นผู้แทนของไต้หวันเอาไว้ ซึ่งผู้แทนส่วนใหญ่มีเชื้อสายไต้หวันแต่เกิดและอยู่อาศัยในจีนแผ่นดินใหญ่ ยกเว้นผู้แทนหนึ่งคน (หลู ลี่อัน) ที่เกิดและเติบโตในไต้หวัน สำนักงานกิจการไต้หวัน (Taiwan Affairs Office) ของคณะมนตรีรัฐกิจสาธารณรัฐประชาชนจีนเป็นส่วนหนึ่งของรัฐบาลสาธารณรัฐประชาชนจีน มีหน้าที่รับผิดชอบในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับไต้หวัน แต่ไม่ได้รับมอบหมายหรือไม่ได้ถูกทำให้มองว่าเป็นรัฐบาลเงาประกบกับรัฐบาลสาธารณรัฐจีน ในทางกลับกัน รัฐบาลสาธารณรัฐจีน ซึ่งควบคุมมณฑลไต้หวันจริง ๆ กลับถูกเรียกโดยสาธารณรัฐประชาชนจีนว่า "Taiwan authorities" หรือ "ทางการไต้หวัน"[4]
ใน ค.ศ. 1979 ทางสาธารณรัฐประชาชนจีนเสนอว่าภายใต้สมมติฐานการรวมเป็นหนึ่ง ไต้หวันควรที่จะเป็นเขตบริหารพิเศษมากกว่ามณฑล[5]