โรคระบาดยุสตินิอานุส
From Wikipedia, the free encyclopedia
โรคระบาดยุสตินิอานุส (อังกฤษ: Plague of Justinian; ค.ศ. 541–549) เป็นการระบาดครั้งใหญ่ครั้งแรกของโรคระบาดทั่วครั้งแรก และโรคระบาดทั่วของกาฬโรคในโลกเก่าครั้งแรก โรคติดต่อนี้มีที่มาจากแบคทีเรียสายพันธุ์ Yersinia pestis โรคนี้แพร่เชื้อไปทั่วบริเวณเมดิเตอร์เรเนียน, ยุโรป และตะวันออกใกล้ ส่งผลกระทบอย่างหนักต่อจักรวรรดิซาเซเนียนและจักรวรรดิไบแซนไทน์ โดยเฉพาะเมืองหลวงคอนสแตนติโนเปิล[1][2][3] กาฬโรคนี้ตั้งชื่อตามจักรพรรดิยุสตินิอานุสที่ 1 (ครองราชย์ ค.ศ. 527–565) จักรพรรดิไบแซนไทน์ในคอนสแตนติโนเปิลที่Procopius นักประวัติศาสตร์ในราชสำนักรายงานว่าพระองค์ติดเชื้อและหายจากโรคนี้ใน ค.ศ. 542 ซึ่งอยู่ในช่วงสูงสุดที่ฆ่าประชากรในเมืองหลวงประมาณหนึ่งส่วนห้า[1][2] โรคติดต่อเดินทางมาถึงอียิปต์ของโรมันใน ค.ศ. 541 แล้วแพร่ไปทั่วทะเลเมดิเตอร์เรเนียนจนถึง ค.ศ. 544 และยังคงมีอยู่ในยุโรปเหนือและคาบสมุทรอาหรับจนถึง ค.ศ. 549[1]
โรคระบาดยุสตินิอานุส | |
---|---|
โรค | กาฬโรค (กาฬโรคต่อมน้ำเหลือง) |
สถานที่ | บริเวณเมดิเตอร์เรเนียน, ยุโรป, ตะวันออกใกล้ |
วันที่ | ค.ศ. 541–549 |
เสียชีวิต | ไม่ทราบ |
ใน ค.ศ. 2013 นักวิจัยยืนยันความคิดแรกที่ว่าสาเหตุของโรคระบาดยุสตินิอานุสมาจาก Yersinia pestis แบคทีเรียเดียวกันที่มีส่วนเกี่ยวข้องในกาฬมรณะ (ค.ศ. 1347–1351)[4][5] สายพันธุ์ Yersinia pestis ในสมัยโบราณและสมัยใหม่มีความคล้ายกับบรรพบุรุษของสายพันธุ์โรคระบาดยุสตินิอานุสที่พบในเทียนชาน เทือกเขาในชายแดนประเทศคีร์กีซสถาน, คาซัคสถาน และจีน ซึ่งกล่าวแนะว่าโรคระบาดยุสตินิอานุสมีต้นกำเนิดในหรือใกล้บริเวณนี้[6][7]