Catedral de l'Asunción de Xaén
From Wikipedia, the free encyclopedia
La Santa Ilesia Catedral de l'Asunción de la Virxe ye la catedral de Xaén, sede episcopal de la diócesis de Xaén, na comunidá autónoma d'Andalucía, España. Allugar na plaza de Santa María, frente al Palaciu Municipal y el Palaciu Episcopal.
Catedral de l'Asunción de Xaén | |
---|---|
Bien d'Interés Cultural | |
Iglesia Catedral de la Asunción de la Virgen (es) | |
catedral católica y monumentu | |
Llocalización | |
País | España |
Autonomía | Andalucía |
Provincia | provincia de Xaén |
Conceyu | Xaén |
Coordenaes | 37°45′54″N 3°47′24″W |
Historia y usu | |
Apertura | 1249 (Gregorianu) |
Relixón | catolicismu |
Diócesis | Diócesis de Xaén |
Dedicación | María |
Arquiteutura | |
Arquiteutu/a | Andrés de Vandelvira |
Estilu | arquiteutura del Renacimientu |
Patrimoniu de la Humanidá | |
Criteriu | (i), (ii) y (iv) |
Rexón | Europa y América del Norte |
Inscripción | ) |
BIC | RI-51-0000645[1] |
Web oficial | |
La catedral actual foi concebida nel sieglu XVI pa sustituyir al anterior templu góticu del sieglu XV. La construcción enllargar mientres dellos sieglos, a pesar de lo cual la idea orixinal caltúvose. Destaquen la sala capitular y la sacristía, que son obrar cume d'Andrés de Vandelvira, y una de les obres más importantes del renacencia española. Tamién ye sobresaliente la so fachada principal, una de les principales obres del barrocu español, construyida tres la consagración del templu en 1660 a partir del diseñu d'Eufrasio López de Rojas. Igualmente, destaca'l coru neoclásicu por cuenta de la so guapura y al gran númberu de sitiales que lo converten n'unu de los más grandes d'España. Una vegada remataes les obres del edificiu, les mesmes siguieron nos sieglos siguientes principalmente na decoración interior y de les capiyes. Amás, a consecuencia del terremotu de Lisboa de 1755 fueron necesaries obres d'afitamientu na fachada norte, según la construcción de la ilesia del Sagrariu.
Ta dedicada a l'Asunción de la Virxe dende la consagración, en 1246, de l'antigua Mezquita Mayor de la ciudá musulmana, tres la conquista de la mesma pol rei santu Fernando III de Castiella. Nel so interior cúriase, ente otres obres d'arte y oxetos relixosos, la reliquia del Santa Cara o «La Verónica», considerada l'auténtica cara de Xesucristu, que quedaría afiguráu nel llenzu col que la Verónica ensugó-y la cara mientres la so pasión. Ta guardada na Capiya Mayor, y espónse a veneración pública de los fieles tolos vienres.
En 2008 empecipióse'l procedimientu por que la catedral de Xaén fora declarada Patrimoniu de la Humanidá,[2] al considerase que sirvió de modelu pa la construcción d'otres catedrales d'España y América.[3][4][5] El 27 de xineru de 2012 la Catedral de Xaén (estensión del conxuntu monumental renacentista de Úbeda y Baeza)» foi inscrita na Llista Indicativa d'España del Patrimoniu de la Humanidá, na categoría de bien cultural (nᵘ. ref 5667).[6]
Ellos vieron, a la lluz de los últimos rayos del sol, el magníficu paisaxe qu'acabábamos de percorrer y, allumada poles antorches, la xigantesca Catedral, que paez desafiar col so altor y el so tamañu'l monte que tien al llau. Esta Catedral tien na so ayalga —a lo menos asina lo aseguraron los canónigos a los mios compañeros— el llenzu auténticu nel cual la santa Verónica recoyó, col sudu de la so pasión, la cara d'El nuesu Señor. |