Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч
From Wikipedia, the free encyclopedia
Вінцэ́нт-Яку́б Ду́нін-Марцінке́віч (4 лютага 1808, фальварак Панюшкавічы — 29 сьнежня 1884, Люцінка) — клясык беларускае літаратуры, адзін з пачынальнікаў новае беларускае літаратуры й драматургіі, паэт, тэатральны й грамадзкі дзяяч[1].
Хуткія факты Асабістыя зьвесткі, Псэўданімы ...
Вінцэнт-Якуб Дунін-Марцінкевіч лац. Vincent Dunin-Marcinkievič | |
Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч, здымак Антона Прушынскага | |
герб Лебедзь | |
Асабістыя зьвесткі | |
---|---|
Псэўданімы | Войт Навум, Навум Прыгаворка |
Нарадзіўся | 23 студзеня (4 лютага) 1808 фальварак Панюшкавічы, Бабруйскі павет, Менская губэрня |
Памёр | 17 (29) сьнежня 1884 (76 гадоў) Люцінка, Менскі павет, Менская губэрня |
Пахаваны | |
Род | Дуніны-Марцінкевічы |
Бацькі | Якуб Дунін-Марцінкевіч Мартына Нядзьведзкая |
Жонка | Юзэфа Бараноўская |
Дзеці | Каміла, Цэзарына, Міраслаў |
Літаратурная дзейнасьць | |
Род дзейнасьці | празаік, паэт, драматург, перакладчык |
Кірунак | драматургія |
Жанр | сатыра |
Мовы | беларуская, польская |
Дэбют | «Сялянка» (1846) |
Значныя творы | «Гапон», «Пінская шляхта», «Залёты» |
Творы на сайце Knihi.com | |
Закрыць
- Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Марцінкевіч.