Тайга
прыродная зона / From Wikipedia, the free encyclopedia
Тайга́[1] — біём, які характарызуецца перавагай іглічных лясоў, утвораных у асноўным барэальнымі відамі елкі, піхты, мадрыны і хвоі.
Словам «тайга» абазначаюць таксама адну з гэаграфічных падзон паўночнага ўмеркаванага пасу. У нэарктычным сэгмэнце (Паўночная Амэрыка) тайгу называюць "паўночным лесам" або "сьнежным лесам". У Паўночнай Амэрыцы ён ахоплівае большую частку кантынэнтальнай Канады і Аляску. У Эўразыі яна ахоплівае большую частку Швэцыі, Фінляндыю, большую частку Расеі ад Карэліі на захадзе да Ціхага акіяна (уключаючы большую частку Сыбіры), большую частку Нарвэгіі й Эстоніі, некаторыя з Шатляндзкага нагор’я, некаторыя нізінныя/прыбярэжныя раёны Ісьляндыі, а таксама раёны паўночнага Казахстана, паўночнай Манголіі й паўночнай Японіі (на востраве Хакайда).