Агастас Фіц-Рой, 3-і герцаг Графтан (англ.: Augustus FitzRoy, 3rd Duke of Grafton; 28 верасня 1735 — 14 сакавіка 1811) — 11-ы прэм'ер-міністр Вялікабрытаніі. Належаў да партыі Вігаў. Паміж 1747 і 1757 гадамі Агастас быў вядомы як граф Юстан і быў брытанскім ліберальным дзяржаўным дзеячам Геаргіянскай эпохі.
Хуткія факты Агастас Фіц-Рой, прэм’ер-міністр Вялікабрытаніі ...
Агастас Фіц-Рой |
---|
|
|
|
Папярэднік |
Уільям Піт |
Пераемнік |
Фрэдэрык Норт |
|
Папярэднік |
Henry Howard, 12th Earl of Suffolk[d] |
Пераемнік |
William Legge, 2nd Earl of Dartmouth[d] |
|
Папярэднік |
William Legge, 2nd Earl of Dartmouth[d] |
Пераемнік |
Frederick Howard, 5th Earl of Carlisle[d] |
|
Папярэднік |
Чарльз Уотсан-Уэнтварт |
Пераемнік |
Thomas Thynne, 1st Marquess of Bath[d] |
|
|
Нараджэнне |
28 верасня 1735(1735-09-28)[1][2][…]
|
Смерць |
14 сакавіка 1811(1811-03-14)[1][2] (75 гадоў)
|
Род |
Сцюарты |
Бацька |
Lord Augustus FitzRoy[d][3] |
Маці |
Elizabeth Cosby[d][4][3] |
Жонка |
Anne Fitzpatrick[d][3][5] і Elizabeth Wrottesley[d][3][5] |
Дзеці |
George FitzRoy, 4th Duke of Grafton[d][3], Lord Charles FitzRoy[d][3], Lord William FitzRoy[d][4], Lord John FitzRoy[d], Lord Henry FitzRoy[d][3], Georgiana Fitzroy[d][4], Elizabeth FitzRoy[d][4], Augusta FitzRoy[d][4], Isabella FitzRoy[d][4] і Lady Frances FitzRoy[d][4][3] |
Веравызнанне |
Унітарыянская царква[d] |
Партыя |
|
Адукацыя |
|
Дзейнасць |
палітык |
Месца працы |
|
Аўтограф |
|
Узнагароды |
|
Сайт |
gov.uk/government… (англ.) |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Закрыць
Стаў вядомым у палітыцы ў якасці праціўніка лорда Б’юта, фаварыта караля Георга III. Графтан злучыўся з герцагам Ньюкасла супраць Б’юта. У 1765 годзе герцаг Графтан быў прызначаны таемным дарадцам; затым ён стаў сакратаром у Паўночным Дэпартаменце ў першым урадзе маркіза Рокінгема. Аднак ён сышоў адтуль у наступным годзе, і Піт (да таго часу граф Чэтэм) сфармаваў міністэрства, у якім Графтан быў Першым лордам казначэйства.
Хвароба Чэтэма ў канцы 1767 года прывяла Графтана да лідарства ва ўрадзе, але палітычныя разлад і напады «Джаніўса» прывялі да яго адстаўкі ў студзені 1770 года.