Лінгвістычная геаграфія
From Wikipedia, the free encyclopedia
Лінгвагеаграфія ці лінгвістычная геаграфія — раздзел мовазнаўства, які вывучае тэрытарыяльнае пашырэнне моўных з'яў.
Аб'ект вывучэння лінгвагеаграфіі — спалучэнне ізаглос на тэрыторыі пашырэння пэўнай мовы («моўны ландшафт»).
Лінгвагеаграфія вылучылася з дыялекталогіі ў канцы ХІХ — пач. ХХ ст. Яе ўзнікненне і развіццё звязана з картаграфаваннем дыялектных адрозненняў і стварэннем дыялекталагічных атласаў (асобных рэгіёнаў, адной мовы, групы роднасных моў, тэрыторый, на якіх бытуюць рознасістэмныя мовы). Цесна звязана з арэальнай лінгвістыкай.