Распад Кіеўскай Русі
From Wikipedia, the free encyclopedia
Распад Кіеўскай Русі — працэс палітычнага драбнення Кіеўскай Русі, якая ў сярэдзіне XII стагоддзя падзялілася на незалежныя княствы. Фармальна яна праіснавала аж да мангольскага нашэсця (1237—1241), і Кіеў працягваў лічыцца галоўным горадам.
Эпоху XII—XVI стагоддзяў прынята называць удзельным перыядам або (па пазначэнні савецкай марксісцкай гістарыяграфіі) феадальнай раздробленасцю. Пасля 1132 года, са смерцю апошняга магутнага кіеўскага князя Мсціслава Вялікага, адбылося спыненне барацьбы за Кіеў і кіеўскія воласці. Спыніліся традыцыі калектыўнага валодання і сумеснай абароны Кіеўскай зямлі прадстаўнікамі розных галін Рурыкавічаў. Канчатковае завяршэнне працэсу прыпадае на другую палову XIII стагоддзя, калі сур’ёзна змянілася ранейшая структура амаль усіх старажытнарускіх зямель, на іх заходнюю частку пачала распаўсюджвацца ўлада Літвы і Польшчы. Рэгіён тым самым страціў сваё дынастычнае адзінства[1].
Вынікам распаду стала ўзнікненне на месцы Кіеўскай Русі новых палітычных утварэнняў, аддаленым следствам — фарміраванне сучасных народаў: рускіх, украінцаў і беларусаў.