Pensaernïaeth Art Deco
arddull pensaernïol / From Wikipedia, the free encyclopedia
Mae pensaernïaeth Art Deco yn rhan o'r symudiad celfyddydol mwy eang a elwir yn Art Deco, a ymddangosodd yn gyntaf yn Ffrainc bach cyn dechrau'r Rhyfel Byd Cyntaf.[1] Dylanwadodd Art Deco ar adeiladau, dodrefn, gemwaith, fasiwn, ceir, trenau a llongau, a gwrthrychau pob dydd megis radios a hwfers.[2] Cymerwyd ei enw, sy'n lawfer ar gyfer Arts Décoratifs, o'r Exposition internationale des arts décoratifs et industriels modernes (Arddangosfa Ryngwladol ar Gelfyddydau Modern Addurnol a Diwydiannol) a gynhaliwyd ym Mharis ym 1925.[3] Yn ystod uchafbwynt ei boblogrwydd roedd Art Deco yn cynrychioli moethusrwydd, digonedd, a budd mewn cynnydd cymdeithasol a thechnolegol.
Yn ystod yr 1930au, yn ystod y Dirwasgiad Mawr, daeth Art Deco yn fwy tawel, a chyrhaeddodd deunyddiau newydd yn cynnwys platio crôm, dur gwrthstaen, a phlastig. Ymddangosodd ffurf fwy llyfn o'r steil, a elwir yn Streamline Moderne, yn yr 1930au; roedd ganddo ffurfiau crom ac arwynebau llyfn, gloyw.[4] Art Deco oedd un o'r steiliau oedd wir yn rhyngwladol, ond bennodd ei boblogrwydd wrth i'r Ail Ryfel Byd dechrau, a'r twf ym mhensaernïaeth swyddogaethol diarddun megis pensaernïaeth fodern a'r Steil Rhyngwladol.[5]