Αγγλο-Σοβιετική Συμφωνία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Αγγλο-Σοβιετική Συμφωνία (αγγλικά:Anglo-Soviet Agreement) ήταν επίσημη στρατιωτική συμμαχία που υπεγράφη από το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Σοβιετική Ένωση εναντίον της Ναζιστικής Γερμανίας στις 12 Ιουλίου 1941, λίγο μετά την έναρξη της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα της Γερμανικής εισβολής στη Σοβιετική Ένωση. Και οι δύο δυνάμεις δεσμεύτηκαν να αλληλοβοηθούνται και να μην κάνουν ξεχωριστή ειρήνη με τη Γερμανία.[1]
Η συμφωνία αυτή υπογράφηκε με άμεση ισχύ από τον Βρετανό διπλωμάτη Σερ Στάφορντ Κριπς και τον υπουργό εξωτερικών της ΕΣΣΔ Βιατσεσλάβ Μόλοτοφ.[2] Η στρατιωτική συμμαχία μεταξύ των δύο χωρών έπρεπε να ισχύει έως το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, και στη συνέχεια αντικαταστάθηκε από την Αγγλο-Σοβιετική Συνθήκη του 1942.[3]
Η πρώτη ενέργεια αυτής της στρατιωτικής συμμαχίας ήταν όταν στις 25 Αυγούστου 1941, οι βρετανικές και σοβιετικές δυνάμεις εισέβαλαν από κοινού στο Ιράν, για να εμποδίσουν τη δημιουργία γερμανικής βάσης εκεί και να χωρίσουν τη χώρα σε σφαίρες κατοχής κατά τη διάρκεια του πολέμου. Στα τέλη Σεπτεμβρίου σε συνέδριο στη Μόσχα, εκπρόσωποι της Σοβιετικής Ένωσης, της Βρετανίας και των ΗΠΑ διατύπωσαν τις μηνιαίες ποσότητες προμηθειών, συμπεριλαμβανομένων των αεροσκαφών, των αρμάτων μάχης και των πρώτων υλών, τις οποίες η Μεγάλη Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να προσπαθήσουν να παράσχουν στη Σοβιετική Ένωση.[4]
Σύμφωνα με τον Λιν Ντέιβις, οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιλαμβάνονταν ότι η συμφωνία αυτή σημαίνε ότι η Σοβιετική Ένωση σκόπευε να στηρίξει την μεταπολεμική αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της Πολωνίας, της Τσεχοσλοβακίας και της Γιουγκοσλαβίας.