Αντίκλινο
τύπος γεωλογικών πτυχών με αψιδοειδή μορφή και (κανονικά) κορυφή προς τα επάνω / From Wikipedia, the free encyclopedia
Στην τεκτονική γεωλογία το αντίκλινο είναι ένας από τους τύπους των πτυχών (πτυχώσεων), ο οποίος έχει αψιδοειδή μορφή, με τα παλαιότερα στρώματα πετρωμάτων στην κεντρική περιοχή (τον λεγόμενο πυρήνα του αντικλίνου). Είναι ο αντίθετος τύπος πτυχής από το σύγκλινο. Το συνηθισμένο αντίκλινο είναι κυρτό προς τα επάνω. Η θέση της μέγιστης καμπυλότητας ονομάζεται κορυφή και είναι στο υψηλότερο σημείο του αντικλίνου. Οι πλευρές της πτυχής που αποκλίνουν προς τα κάτω από την κορυφή ονομάζονται σκέλη ή πτέρυγες.
Τα αντίκλινα μπορούν να αναγνωρίζονται και να ταυτοποιούνται διακρινόμενα από άλλες αντιμορφές με κριτήριο την ακολουθία των στρωμάτων πετρωμάτων, που είναι προοδευτικά αρχαιότερα προς το κέντρο της πτυχής. Αυτές και η σύγκλιση προς τα επάνω είναι οι ενδείξεις για αντίκλινο σε έναν γεωλογικό χάρτη. Εάν οι σχέσεις ηλικίας μεταξύ των διάφορων στρωμάτων είναι άγνωστες, τότε θα πρέπει να χρησιμοποιίται ο όρος «αντιμορφή» (antiform).
Τα αντίκλινα δημιουργούνται συνήθως επάνω από ρήγματα κατά τη διάρκεια παραμορφώσεων του φλοιού. Η ανύψωση του πυρήνα της πτυχής προκαλεί συμπίεση των στρωμάτων και ανισότροπη διάβρωση αυτών. Η κίνηση κατά μήκος του ρήγματος συνήθως παραμορφώνει και γειτονικά στρώματα πετρωμάτων, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει σε μια ασύμματρη ή και ανεστραμμένη πτύχωση.[1]