Βυζαντινή ανακατάληψη της Κιλικίας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) ανακατάληψη της Κιλικίας είναι μία σειρά συγκρούσεων και εμπλοκών μεταξύ των δυνάμεων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας υπό τον Νικηφόρο Β΄ Φωκά και τον Χαμδανίδη ηγεμόνα του Χαλεπίου Σαΐφ αλ-Ντάουλα (Sayf al-Dawla), για τον έλεγχο της περιοχής της Κιλικίας στη νοτιοανατολική Μ. Ασία. Μετά τις μουσουλμανικές κατακτήσεις του 7ου αι., η Κιλικία είχε γίνει μία μεθοριακή επαρχία του μουσουλμανικού κόσμου και μία βάση για τακτικές επιδρομές εναντίον των ρωμαϊκών επαρχιών στη Μ. Ασία. Όμως στα μέσα του 10ου αι. ο κατακερματισμός του χαλιφάτου των Αββασιδών και η ενίσχυση της Ρωμανίας υπό τη δυναστεία των Μακεδόνων επέτρεψαν στους Ρωμαίους να προχωρήσουν σταδιακά στην επίθεση. Υπό τον στρατιωτικό Αυτοκράτορα Νικηφόρο Β΄ Φωκά (κυβ. 963–969) και με τη βοήθεια του στρατηγού (και μελλοντικού Αυτοκράτορα) Ιωάννη Τσιμισκή, οι Ρωμαίοι ξεπέρασαν την αντίσταση του Σαΐφ αλ-Ντάουλα, ο οποίος είχε αναλάβει τον έλεγχο των πρώην αββασιδικών συνόρων στη βόρεια Συρία· ξεκίνησαν μία σειρά επιθετικών εκστρατειών και το 964–965 ανακατέλαβαν την Κιλικία. Η επιτυχημένη ανάκτηση άνοιξε τον δρόμο για την ανακατάληψη της Κύπρου και της Αντιόχειας τα επόμενα χρόνια και την εξάλειψη των Χαμδανιδών ως ανεξάρτητης δύναμης στην περιοχή.