Γουαϊμάρος Δ΄ του Σαλέρνο
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Γουαϊμάρος Δ΄ (Guaimar IV)[3], ήταν (περ. 1013 - 2, 3 ή 4 Ιουνίου 1052) ήταν πρίγκιπας του Σαλέρνο (1027–1052), Δούκας του Αμάλφι(1039–1052), Δούκας της Γκαέτα (1040–1041) και πρίγκιπας της Κάπουα (1038–1047). Ήταν μια σημαντική προσωπικότητα στην τελευταία φάση της βυζαντινής εξουσίας στην Ιταλική χερσόνησο και την έναρξη της νορμανδικής εξουσίας. Ήταν, σύμφωνα με τον Αμάτους του Μόντεκασσίνο, πιο θαρραλέος από τον πατέρα του, πιο γενναιόδωρος και πιο ευγενικός, όντως διέθετε όλες τις ιδιότητες που πρέπει να έχει , εκτός από το ότι είχε υπερβολική απόλαυση για τις γυναίκες.
Γρήγορες Πληροφορίες Γουαϊμάρος Δ΄ του Σαλέρνο, Γενικές πληροφορίες ...
Γουαϊμάρος Δ΄ του Σαλέρνο | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1013 (περίπου)[1] Ιταλία |
Θάνατος | 3 Ιουνίου 1052[1] Σαλέρνο |
Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | αριστοκράτης |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Porpora de Tabellaria[2] |
Τέκνα | Γισούλφος Β΄ του Σαλέρνο Σικελγκάιτα Γκαϊτελγκρίμα του Σαλέρνο |
Γονείς | Γουαϊμάρος Γ΄ του Σαλέρνο και Γκαϊτελγκρίμα του Μπενεβέντο |
Αδέλφια | Γουίδων του Σορρέντο Γκαϊτελγκρίμα του Σαλέρνο Πανδούλφος του Καπάτσο |
δεδομένα |
Κλείσιμο