Δυσκοιλιότητα
διαταραχή του πεπτικού συστήματος που οφείλεται σε μειωμένη περισταλτικότητα του εντέρου / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η δυσκοιλιότητα αναφέρεται σε κενώσεις του εντέρου που είναι σπάνιες ή δύσκολες.[6] Τα κόπρανα είναι συχνά σκληρά και στεγνά.[2] Άλλα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν κοιλιακό άλγος, φούσκωμα και αίσθημα σαν να μην έχει γίνει πλήρης κενώση.[1] Οι επιπλοκές από τη δυσκοιλιότητα μπορεί να περιλαμβάνουν αιμορροΐδες, ραγάδα πρωκτού ή ενσφήνωση κοπράνων.[2] Η κανονική συχνότητα κινήσεων του εντέρου σε ενήλικες είναι μεταξύ τριών ημερησίως και τριών την εβδομάδα.[2] Τα μωρά συχνά κάνουν τρεις έως τέσσερις κενώσεις την ημέρα, ενώ τα μικρά παιδιά συνήθως δύο έως τρεις την ημέρα.[7]
Δυσκοιλιότητα | |
---|---|
Δυσκοιλιότητα σε μικρό παιδί που παρατηρείται στην ακτινογραφία. Οι κύκλοι αντιπροσωπεύουν περιοχές κοπράνων (τα κόπρανα είναι λευκά περιτριγυρισμένα από μαύρα αέρια εντέρου). | |
Ειδικότητα | Γαστρεντερολογία |
Συμπτώματα | Σπάνιες ή δύσκολες κενώσεις, κοιλιακό άλγος, φούσκωμα[1] |
Αίτια | Αργή κίνηση των κοπράνων εντός του παχέος εντέρου, σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, κοιλιοκάκη, μη κοιλιοκακική ευαισθησία στη γλουτένη, διαταραχές στο πυελικό έδαφος [2][3][4] |
Παράγοντες κινδύνου | Υποθυρεοειδισμός, διαβήτης, νόσος του Πάρκινσον, διαταραχές που σχετίζονται με τη γλουτένη, καρκίνος του παχέος εντέρου, καρκίνος των ωοθηκών, εκκολπωματίτιδα, ιδιοπαθής φλεγμονώδης εντερική νόσος, ορισμένα φάρμακα[2][3][4] |
Θεραπεία | Κατανάλωση αρκετών υγρών, κατανάλωση περισσότερων φυτικών ινών, άσκηση[2] |
Φαρμακευτική αγωγή | Καθαριστικά του παράγοντα σχηματισμού όγκου, οσμωτικού παράγοντα, μαλακτικό κοπράνων ή λιπαντικού τύπου[2] |
Νοσηρότητα | 2–30%[5] |
Ταξινόμηση |
Η δυσκοιλιότητα έχει πολλές αιτίες.[2] Οι κοινές αιτίες περιλαμβάνουν την αργή κίνηση των κοπράνων στο παχύ έντερο, το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου και τις διαταραχές του πυελικού εδάφους.[2] Υποκείμενες σχετικές ασθένειες περιλαμβάνουν: υποθυρεοειδισμό, διαβήτη, νόσο του Πάρκινσον, κοιλιοκάκη, μη κοιλιοκακική ευαισθησία στη γλουτένη, καρκίνο του παχέος εντέρου, εκκολπωματίτιδα και iδιοπαθή φλεγμονώδη εντερική νόσο.[2][3][4][8] Τα φάρμακα που σχετίζονται με τη δυσκοιλιότητα περιλαμβάνουν οπιοειδή, ορισμένα αντιόξινα, αναστολείς διαύλων ασβεστίου και αντιχολινεργικά.[2] Από αυτούς που λαμβάνουν οπιοειδή, περίπου το 90% αναπτύσσουν δυσκοιλιότητα.[9] Η δυσκοιλιότητα είναι πιο ανησυχητική όταν υπάρχει απώλεια βάρους ή αναιμία, υπάρχει αίμα στα κόπρανα, υπάρχει ιστορικό φλεγμονώδους νόσου του εντέρου ή καρκίνου του παχέος εντέρου στην οικογένεια ενός ατόμου ή έχει νέα εμφάνιση σε κάποιον που είναι μεγαλύτερης ηλικίας.[10]
Η θεραπεία της δυσκοιλιότητας εξαρτάται από την υποκείμενη αιτία και τη διάρκεια της παρουσίας της.[2] Τα μέτρα που μπορεί να βοηθήσουν περιλαμβάνουν την κατανάλωση αρκετών υγρών, την κατανάλωση περισσότερων φυτικών ινών και την άσκηση.[2] Εάν αυτό δεν είναι αποτελεσματικό, μπορεί να συνιστώνται καθαρτικά του παράγοντα σχηματισμού όγκου, οσμωτικού παράγοντα, μαλακτικό κοπράνων ή λιπαντικού τύπου.[2] Τα διεγερτικά καθαρτικά προορίζονται γενικά για όταν άλλοι τύποι δεν είναι αποτελεσματικοί.[2] Άλλες θεραπείες μπορεί να περιλαμβάνουν βιοανατροφοδότηση ή σε σπάνιες περιπτώσεις χειρουργική επέμβαση.[2]
Στο γενικό πληθυσμό τα ποσοστά δυσκοιλιότητας είναι 2–30 τοις εκατό.[5] Μεταξύ των ηλικιωμένων που ζουν σε ένα σπίτι φροντίδας το ποσοστό δυσκοιλιότητας είναι 50-75 %.[9] Οι άνθρωποι ξοδεύουν, στις Ηνωμένες Πολιτείες, περισσότερα από 250 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ σε φάρμακα για τη δυσκοιλιότητα το χρόνο.[11]