Εξωτερική πολιτική του Βλαντίμιρ Πούτιν
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η εξωτερική πολιτική του Βλαντίμιρ Πούτιν αφορά τις πολιτικές πρακτικές του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Βλαντίμιροβιτς Πούτιν σε σχέση με άλλα κράτη.
Η ουδέτερη οπτική γωνία αυτού του λήμματος αμφισβητείται. |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: μπερδεμένες, επαναλαμβανόμενες πληροφορίες, παράθεση πληροφοριών χωρίς σύστημα και τάξη, συντακτικά λάθη, χωρίς εισαγωγή Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων. |
Τα γεγονότα ή τα δεδομένα που περιγράφει το λήμμα έχουν μεταβληθεί και χρειάζεται ενημέρωση με πιο πρόσφατες πληροφορίες. Παρακαλούμε βελτιώστε το λήμμα ενημερώνοντάς το, μη ξεχνώντας να αναφέρετε και αξιόπιστες πηγές. Μπορεί να υπάρχουν πληροφορίες και στη σελίδα συζήτησης του λήμματος. |
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν και η Ρωσία εν γένει τήρησαν αρχικά μια στάση επαναπροσέγγισης και βελτίωσης των σχέσεων με τη Δύση και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η ρωσική εξωτερική πολιτική του Βλαντίμιρ Πούτιν βασίζεται στην προσπάθεια προάσπισης των ρωσικών συμφερόντων και την ενίσχυση της ρωσικής επιρροής στο εξωτερικό. Η Ρωσία αρχικά διατήρησε την εμπιστοσύνη της στην αμερικανική ηγεμονία και δεν την αμφισβήτησε αρχικά, ενώ προσπάθησε να αποτελέσει μέρος της ευρωπαϊκής οικογένειας.
Το 2007 η Ρωσία άρχισε να αμφισβητεί την αμερικανική ηγεμονία στη διεθνή πολιτική. Οι σχέσεις με την Αμερική είναι κατά κύριο λόγο σε κακή κατάσταση εδώ και μια δεκαετία.[1] Οι σχέσεις έχουν επιδεινωθεί μετά την παράδοση ασύλου στον Έντουαρντ Σνόουντεν, την προσάρτηση της Κριμαίας και την εισβολή στην Ουκρανία, το 2022, αλλά και λόγω της συνεργασίας με κράτη όπως η Κούβα, το Ιράν και η Βενεζουέλα, που έχουν κακές σχέσεις με την Αμερική.[1] Η Δυτική Ευρώπη χρειάζεται το ρωσικό αέριο αλλά φοβάται για την παρέμβαση της Ρωσίας στα εσωτερικά πράγματα ανατολικοευρωπαϊκών κρατών, ενώ σημείο έντασης Ρωσίας και Δύσης είναι η προσπάθεια επέκτασης του ΝΑΤΟ στα ανατολικά.
Η Ρωσία στην εποχή του Πούτιν έχει προσπαθήσει με όλα τα μέσα να διατηρήσει ηγετική θέση στον πρώην σοβιετικό χώρο. Έχει καταφέρει να διατηρήσει σημαντική επιρροή στην Κεντρική Ασία, τον Καύκασο και τη Λευκορωσία.
Εκτός Δύσης και Σοβιετικής Ένωσης, υπάρχουν και άλλες χώρες άξιες προσοχής. Η Ινδία, στενός σύμμαχος της Ρωσίας και της ΕΣΣΔ, έχει βελτιώσει σημαντικά τις σχέσεις της με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Ιαπωνία και η Ρωσία έχουν παραδοσιακά τεταμένες σχέσεις λόγω του άλυτου ζητήματος ως προς το σε ποια χώρα ανήκουν τα νησιά των Κουριλών.[1] Η Κίνα είναι ο πλέον στενός σύμμαχος της Ρωσίας στην εποχή του Πούτιν.[1]
Το 2014, η απόφαση του ΝΑΤΟ για διακοπή της συνεργασίας με τις ρωσικές αρχές και η επιβολή κυρώσεων από τις δυτικές χώρες λόγω της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στην Ουκρανία, θεωρείται από αναλυτές σημείο άξιο προσοχής στις σχέσεις Ρωσίας-Δύσης, γιατί οι σχέσεις των δύο παρατάξεων έχουν αποκτήσει μια πιο εχθρική διάθεση. Ορισμένοι αναλυτές εκφράζουν φόβους ακόμη και για την έναρξη νέου Ψυχρού Πολέμου.[2][3][4]