Ιβάν Ρίμπαρ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ιβάν Ρίμπαρ (κροατικά : Ivan Ribar), (Βουκμάνιτς 21 Ιανουαρίου 1881 - Ζάγκρεμπ 11 Ιουνίου 1968) ήταν Γιουγκοσλάβος πολιτικός κροατικής καταγωγής.
Γεννήθηκε στο Βουκμάνιτς κοντά στο Κάρλοβατς της Αυστροουγγαρίας, είχε διδακτορικό στην νομική. Τελείωσε το γυμνάσιο στο Κάρλοβατς το 1881[7][8] και το λύκειο της ίδιας πόλης το 1899[9]. Το 1913 εκλέγει βουλευτής στο Κροατικό κοινοβούλιο[10]. Ήταν υποστηρικτής της Κροατοσερβικής συμμαχίας και συμμετείχε ενεργά στα προπολεμικά πολιτικά γεγονότα στην Κροατία[11]. Στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο πολέμησε με τον Αυστροουγγρικό στρατό[12].
Το 1918 ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του Σερβικού δημοκρατικού κόμματος[7], το 1943 έγινε μέλος του κομμουνιστικού κόμματος της Γιουγκοσλαβίας[7]. Ήταν πρόεδρος της κοινοβουλευτικής συνέλευσης το 1920 - 1922, πρόεδρος της εκτελεστικής επιτροπής στο αντιφασιστικό συμβούλιο της λαϊκής απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας από τις 26 Οκτωβρίου 1942 έως τις 4 Δεκεμβρίου 1943[10], πρόεδρος του προεδρείου της προσωρινή λαϊκής συνέλευσης το 1943 - 1945 και πρόεδρος του προεδρείου της εθνοσυνέλευσης το 1945 - 1953[10][13].
Ο Ρίμπαρ έχασε όλη την οικογένειά του κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι δύο γιοι του αγωνίστηκαν για τους Παρτιζάνους κατά των Ιταλών φασιστών. Πέθανε στο Ζάγκρεμπ σε ηλικία 87 ετών.