Ιστορία της Λιθουανίας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η ιστορία της Λιθουανίας χρονολογείται από οικισμούς πριν από περίπου 10.000 χρόνια[1][2], αλλά η πρώτη γραπτή καταγραφή του ονόματος χρονολογείται από το 1009 ΜΚΕ. [3]
Οι Λιθουανοί, λαός της Βαλτικής, κατέκτησαν γειτονικά εδάφη και ίδρυσαν το Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας τον 13ο αιώνα (και επίσης ένα βραχύβιο Βασίλειο της Λιθουανίας). Το Μεγάλο Δουκάτο παρέμεινε ανεξάρτητο και ήταν μια από τις τελευταίες περιοχές της Ευρώπης που υιοθέτησαν τον Χριστιανισμό (αρχές του 14ου αιώνα). Έγινε το μεγαλύτερο κράτος στην Ευρώπη τον 15ο αιώνα. Εξαπλωνόταν από τη Βαλτική στη Μαύρη Θάλασσα μέσω της κατάκτησης Ανατολικών Σλάβων που διέμεναν στη Ρουθηνία.[4]
Το 1385, το Μεγάλο Δουκάτο σχημάτισε μια δυναστική ένωση με την Πολωνία. Αργότερα, η Ένωση του Λούμπλιν (1569) δημιούργησε την Πολωνο-Λιθουανική Κοινοπολιτεία. Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Βόρειου Πολέμου, το Μεγάλο Δουκάτο αναζήτησε προστασία υπό τη Σουηδική Αυτοκρατορία το 1655. Ωστόσο, σύντομα επέστρεψε ως μέρος του Πολωνο-Λιθουανικού κράτους, το οποίο παρέμεινε μέχρι το 1795, όταν ο τελευταίος από τους χωρισμούς της Πολωνίας διέγραψε και την ανεξάρτητη Λιθουανία και την Πολωνία από τον πολιτικό χάρτη. Μετά τη διάλυση, οι Λιθουανοί ζούσαν υπό την κυριαρχία της Ρωσικής Αυτοκρατορίας μέχρι τον 20ό αιώνα, αν και υπήρξαν αρκετές μεγάλες εξεγέρσεις, ειδικά το 1830-1831 και το 1863.
Στις 16 Φεβρουαρίου 1918, η Λιθουανία επανιδρύθηκε ως δημοκρατικό κράτος. Παρέμεινε ανεξάρτητο μέχρι την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν καταλήφθηκε από τη Σοβιετική Ένωση. Μετά από μια σύντομη κατοχή από τη Ναζιστική Γερμανία, η Λιθουανία απορροφήθηκε και πάλι από τη Σοβιετική Ένωση για σχεδόν 50 χρόνια. Το 1990–1991, η Λιθουανία αποκατέστησε την εθνική κυριαρχία της. Η Λιθουανία προσχώρησε στη συμμαχία του ΝΑΤΟ το 2004 και στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως μέρος της διεύρυνσής της.