Κόμμα Μπαρατίγια Τζανάτα
μεγάλο πολιτικό κόμμα στην Ινδία / From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Κόμμα Μπαρατίγια Τζανάτα (μετάφραση: Ινδικό Λαϊκό Κόμμα, συντομογραφία: BJP, ελληνική μετάφραση ΚΜΤ) είναι ένα από τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα στην Ινδία, μαζί με το Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο.[11] Το 2018, είναι το μεγαλύτερο πολιτικό κόμμα όσον αφορά την εκπροσώπηση στο εθνικό κοινοβούλιο και στις πολιτειακές συνελεύσεις, και είναι το μεγαλύτερο κόμμα σε όρους πρωτογενούς συμμετοχές. Το ΚΜΤ είναι ένα ακροδεξιό κόμμα,[12][13] με στενή ιδεολογική και οργανωτική σύνδεση με το Ινδουιστικό εθνικιστικό Ράστριγια Σουαγιαμσεβάκ Σανγκ.
Κόμμα Μπαρατίγια Τζανάτα | |
---|---|
Πρόεδρος | Τζαγκάτ Πρακάς Νάντα[1] |
Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος | Ναρέντρα Μόντι |
Ίδρυση | 6 Απριλίου 1980, 38 χρόνια πριν |
Προκάτοχος | Μπαρατίγια Τζάνα Σανγκ (1951-1977), Κόμμα Τζανάτα (1977-1980) |
Έδρα | 6-Α, Ντιν Νταγιάλ Ουπανταγιάι Μαργκ, Σιδηροδρομική Αποικία Μάτα Σουντάρι, Οίκος Μάντι, Νέο Δελχί-110002 |
Πτέρυγα νεολαίας | Μπαρατίγια Τζανάτα Γιούβα Μόρτσα |
Μέλη | 110 εκατομμύρια (Ιούλιος 2015) |
Ιδεολογία | Ινδικότητα (Χίντουτβα)[2] Ινδουιστικός εθνικισμός[3] Αναπόσπστος ανθρωπισμός Συντηρητισμός[4] Εθνικός συντηρητισμός[5] Κοινωνικός συντηρητισμός[6] Οικονομικός εθνικισμός[7] Δεξιός λαϊκισμός[8] |
Πολιτικό φάσμα | Δεξιά |
Εθνική προσχώρηση | Εθνική Δημοκρατική Συμμαχία |
Διεθνής προσχώρηση | Διεθνής Δημοκρατική Ένωση[9] Δημοκρατική Ένωση Ασίας Ειρηνικού[10] |
Χρώματα | Σαφράν |
Έδρες στη Λοκ Σάμπα | 301 / 543 |
Έδρες στη Ράτζια Σάμπα | 97 / 245 |
Έδρες σε Κρατιδιακές Συνελεύσεις | 1.435 / 4.036 |
Σύμβολο εκλογών | |
Λωτός | |
Σημαία κόμματος | |
Ιστότοπος | |
bjp.org | |
Πολιτικό σύστημα στην Ινδία Πολιτικά κόμματα Εκλογές |
Το ΚΜΤ είναι έλκει την καταγωγή του από το Μπαρατίγια Τζάνα Σανγκ, σχηματισμένο το 1951 από τον Σιάμα Πρασάντ Μουχέρτζι.[14] Μετά την Κατάσταση έκτακτης Ανάγκης το 1977, το Τζάνα Σανγκ συγχωνεύθηκε με άλλα κόμματα για να σχηματίσει το Κόμμα Τζανάτα, νίκησε το κυβερνόν κόμμα Κογκρέσου στις γενικές εκλογές του 1977. Μετά από τρία χρόνια στην εξουσία, το κόμμα Τζανάτα διαλύθηκε το 1980, με τα μέλη του πάλαι ποτέ Τζάνα Σανγκ να συγκληθούν εκ νέου για να σχηματίσουν το ΚΜΤ. Αν και αρχικά ηττήθηκαν, κερδίζοντας μόλις δύο έδρες στις γενικές εκλογές του 1984, μεγάλωσε σε δύναμη στη συνέχεια. Μετά τις νίκες σε διάφορες πολιτειακές εκλογές και επιτυγχάνοντας καλύτερες επιδόσεις στις εθνικές εκλογές, το ΚΜΤ έγινε το μεγαλύτερο κόμμα στο κοινοβούλιο το 1996, ωστόσο, δεν είχε την πλειοψηφία στο κάτω θάλαμο του Κοινοβουλίου και η κυβέρνηση κράτησε μόνο 13 μέρες.
Μετά τις γενικές εκλογές του 1998, ο ηγούμενος από το ΚΜΤ πολιτικός συνασπισμός, που είναι γνωστός ως Εθνική Δημοκρατική Συμμαχία (ΕΣΔ) σχημάτισε κυβέρνηση υπό τον Πρωθυπουργό Ατάλ Μπιχάρι Βατζπαγί για ένα χρόνο. Μετά από νέες εκλογές, η κυβέρνηση της ΕΔΣ πάλι με επικεφαλής τον Βατζπαγί, ολοκλήρωσε μια πλήρη θητεία. Ήταν η πρώτη μη-Κογκρεσιακή κυβέρνηση που το έπραξε. Στις γενικές εκλογές του 2004, η ΕΔΣ υπέστη απρόσμενη ήττα, και για τα επόμενα δέκα χρόνια το ΚΜΤ ήταν το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης. Ο μακροχρόνιος Επικεφαλής Υπουργός του Γκουτζαράτ Ναρέντρα Μόντι το οδήγησε σε μια σαρωτική νίκη στις γενικές εκλογές του 2014. Από τις εκλογές, ο Μόντι έχει ηγηθεί της κυβέρνησης της ΕΔΣ ως Πρωθυπουργός και τον Φεβρουάριο του 2018, η συμμαχία κυβερνά 20 πολιτείες.
Η επίσημη ιδεολογία του ΚΜΤ είναι "αναπόσπαστος ανθρωπισμός", που διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον Ντινταγιάλ Ουπαντγιάγια το 1965. Το κόμμα εκφράζει τη δέσμευση Χίντουτβα, και η πολιτική της έχει ιστορικά αντανακλάσει Ινδουιστικές εθνικιστικό θέσεις. Το ΚΜΤ υποστηρίζει τον κοινωνικό συντηρητισμό και την εξωτερική πολιτική με επίκεντρο τις εθνικιστικές αρχές. Τα βασικά θέματά του περιλαμβάνουν την κατάργηση του ειδικού καθεστώτος στο Τζαμού και Κασμίρ, το κτίσιμο του ναού Ραμ στην Αγιόντια και η εφαρμογή ενιαίου αστικού κώδικα. Ωστόσο, η κυβέρνηση της ΕΔΣ το 1998-2004 δεν ακολούθησε κανένα από αυτά τα αμφιλεγόμενα ζητήματα. Αντί γι'αυτό επικεντρώθηκε σε μια σε μεγάλο βαθμό νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική με προτεραιότητα τη παγκοσμιοποίηση και τη οικονομική ανάπτυξη σε βάρος της κοινωνικής πρόνοιας.