Μείζων Λίβανος
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Κράτος του Μείζονος Λιβάνου (αραβικά: دولة لبنان الكبير, γαλλικά: État du Grand Liban) ήταν κράτος που ανακηρύχθηκε την 1η Σεπτεμβρίου 1920, το οποίο στη συνέχεια έγινε η Λιβανέζικη Δημοκρατία (αραβικά: الجمهورية اللبنانية, γαλλικά: République libanaise) τον Μάιο του 1926, και είναι ο προκάτοχος του σύγχρονου Λιβάνου.
Μείζων Λίβανος | ||
---|---|---|
1 Σεπτεμβρίου 1920–1943 | ||
| ||
Χώρα | Γαλλία | |
Διοικητική υπαγωγή | Γαλλική Εντολή για τη Συρία και το Λίβανο | |
Πρωτεύουσα | Βηρυτός | |
Γλώσσες | Γαλλικά και Αραβικά | |
Θρησκεία | Χριστιανισμός | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Το κράτος ανακηρύχθηκε την 1η Σεπτεμβρίου 1920, μετά το Διάταγμα 318 της 31ης Αυγούστου 1920,[1] ως Εντολή της Κοινωνίας των Εθνών σύμφωνα με τους προτεινόμενους όρους της Εντολής για τη Συρία και τον Λίβανο που επρόκειτο να επικυρωθεί το 1923. Όταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία διαιρέθηκε επίσημα με τη Συνθήκη των Σεβρών το 1920, αποφασίστηκε ότι τέσσερα από τα εδάφη της στη Μέση Ανατολή θα έπρεπε να είναι εντολές της Κοινωνίας των Εθνών που θα διοικούνται προσωρινά από το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία για λογαριασμό της ΚτΕ. Στους Βρετανούς δόθηκε η Παλαιστίνη και το Ιράκ, ενώ στους Γάλλους δόθηκε εντολή για τη Συρία και τον Λίβανο.
Ο Στρατηγός Ανρί Γκουρό κήρυξε την ίδρυση του κράτους με τα σημερινά του όρια, αφού χώρισε μερικά συριακά χωριά στα νότια και δυτικά σύνορα με τον Λίβανο και τα πρόσθεσε στον Λίβανο και με πρωτεύουσα τη Βηρυτό.[2] Η νέα επικράτεια έλαβε σημαία, συγχωνεύοντας τη γαλλική σημαία με τον λιβανέζικο κέδρο.