Μετριασμός της κλιματικής αλλαγής
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο μετριασμός της κλιματικής αλλαγής περιλαμβάνει δράσεις για τον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη και των σχετικών επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής. Αυτό μπορεί να γίνει με τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (GHGs) μέσα από δραστηριότητες που μειώνουν τη συγκέντρωσή τους στην ατμόσφαιρα.[2]
Οι δράσεις μπορούν να περιλαμβάνουν την αντικατάσταση του άνθρακα, του πετρελαίου και του φυσικού αερίου από καθαρές πηγές ενέργειας, κάτι το οποίο αποτελεί την πιο σημαντική πρόκληση. Επί του παρόντος, η καύση των ορυκτών καυσίμων αντιπροσωπεύει το 89% όλων των εκπομπών CO2 και το 68% όλων των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.[3] Η αιολική ενέργεια και τα φωτοβολταϊκά (PV), λόγω των τεράστιων μειώσεων των τιμών, είναι όλο και περισσότερο ανταγωνιστικά σε σχέση με τις συμβατικές πηγές ενέργειας, αν και απαιτούν αποθήκευση ενέργειας και βελτιωμένα ηλεκτρικά δίκτυα. Μόλις αυτή η ενέργεια χαμηλών εκπομπών διατεθεί σε μαζική κλίμακα, οι μεταφορές και η θέρμανση μπορούν να στραφούν σε αυτές τις πηγές ενέργειας.[4]
Άλλες δράσεις μπορούν να περιλαμβάνουν τις αλλαγές στη γεωργία, την αναδάσωση και τη προστασία των δασών, αλλά και τη βελτιωμένη διαχείριση των αποβλήτων.[5] Το μεθάνιο που εκπέμπεται και το οποίο έχει υψηλό βραχυπρόθεσμο αντίκτυπο, μπορεί να μειωθεί μέσω της μείωσης του αριθμού των βοοειδών και γενικότερα της ελάττωσης της κατανάλωσης του κρέατος.
Προς το παρόν, οι πολιτικές και οικονομικές δραστηριότητες των κυβερνήσεων περιλαμβάνουν φόρους άνθρακα και άλλα μοντέλα τιμολόγησης εκπομπών, κατάργηση επιδοτήσεων ορυκτών καυσίμων, απλουστευμένους κανονισμούς για την ενσωμάτωση ενέργειας χαμηλών εκπομπών άνθρακα και ενθάρυνση επενδύσεων σε εναλλακτικές μορφές ενέργειας με ταυτόχρονη αποεπένδυση από βιομηχανίες ορυκτών καυσίμων.[6][7][8]
Σχεδόν όλες οι χώρες του κόσμου συμμετέχουν στη Σύμβαση Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (UNFCCC). Ο απώτερος στόχος της UNFCCC είναι η σταθεροποίηση των ατμοσφαιρικών συγκεντρώσεων των αερίων του θερμοκηπίου σε επίπεδα που θα αποτρέψουν την επικίνδυνη ανθρώπινη επέμβαση στο κλιματικό σύστημα.[9] Το 2010, τα συμμετέχοντα μέρη της UNFCCC συμφώνησαν ότι η μελλοντική υπερθέρμανση του πλανήτη θα πρέπει να περιοριστεί σε επίπεδα χαμηλότερα από 2 °C σε σχέση με τα προ-βιομηχανικά επίπεδα,[10] κάτι το οποίο επιβεβαιώθηκε με τη Συμφωνία του Παρισιού το 2015.[11]
Η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος (ΙΡCC), στην Ειδική Έκθεση για την Υπερθέρμανση του Πλανήτη τόνισε το πόσο σημαντικό είναι να μειωθεί η μέση θερμοκρασία του πλανήτη κατά 1.5 °C.[12] Αυτό θα απαιτούσε εφαρμογή σε μαζική κλίμακα μέτρων μείωσης του διοξειδίου του άνθρακα (CDR),[12] με γρήγορες και εκτεταμένες επεμβάσεις στους τομείς της ενέργειας, της γης, τις αστικές υποδομές, συμπεριλαμβανομένων των μεταφορών, των κτιρίων, και των βιομηχανιών.[13] Η τρέχουσα πορεία των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου δεν φαίνεται να είναι σύμφωνη με αυτόν τον στόχο, παρά το όριο των 1.5 ή 2 °C που είναι οικονομικά επωφελής και για χώρες με υψηλές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, όπως η Κίνα και η Ινδία.[14][15]