Μιχαήλ Α΄ της Ρουμανίας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Μιχαήλ Α΄ (ρουμανικά: Mihai Ι, 25 Οκτωβρίου 1921 - 5 Δεκεμβρίου 2017[1]) ήταν βασιλιάς της Ρουμανίας από τις 20 Ιουλίου 1927 έως τις 8 Ιουνίου 1930 και πάλι από τις 6 Σεπτεμβρίου 1940 έως την παραίτησή του στις 30 Δεκεμβρίου 1947.[2] Το 1947 αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την κυβέρνηση που ελεγχόταν από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρουμανίας.[3]
Μιχαήλ Α΄ της Ρουμανίας Mihai I | |
---|---|
Ο Μιχαήλ το 1947 | |
Βασιλιάς της Ρουμανίας | |
Περίοδος | 20 Ιουλίου 1927 – 8 Ιουνίου 1930 |
Προκάτοχος | Φερδινάνδος της Ρουμανίας |
Διάδοχος | Κάρολος Β΄ της Ρουμανίας |
Βασιλιάς της Ρουμανίας | |
Περίοδος | 6 Σεπτεμβρίου 1940 – 30 Δεκεμβρίου 1947 |
Στέψη | 6 Σεπτεμβρίου 1940 |
Προκάτοχος | Κάρολος Β΄ της Ρουμανίας |
Διάδοχος | - |
Γέννηση | 25 Οκτωβρίου 1921 Σινάια, Ρουμανία |
Θάνατος | 5 Δεκεμβρίου 2017 (96 ετών) |
Σύζυγος | Άννα των Βουρβόνων-Πάρμας |
Επίγονοι | Μαργαρίτα της Ρουμανίας Ελένη της Ρουμανίας Ειρήνη Γουόλκερ Σοφία της Ρουμανίας Μαρία της Ρουμανίας (1964) |
Οίκος | Οίκος του Χοεντσόλερν-Ζίγκμαρινγκεν |
Πατέρας | Κάρολος Β΄ της Ρουμανίας |
Μητέρα | Ελένη της Ελλάδας |
Θρησκεία | Ορθόδοξος Χριστιανός |
Υπογραφή | |
Θυρεός | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Λίγο μετά τη γέννησή του, ο πατέρας του Μιχαήλ Πρίγκιπας Κάρολος είχε εμπλακεί σε μια αμφιλεγόμενη σχέση με τη Μάγκντα Λουπέσκου. Το 1925 ο Κάρολος τελικά πιέστηκε να παραιτηθεί από τα δικαιώματά του στον θρόνο και αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι με τη Λουπέσκου. Το 1927 ο Μιχαήλ ανέβηκε στον θρόνο μετά τον θάνατο του παππού του, Φερδινάνδου Α΄. Καθώς ήταν ακόμα ανήλικος, δημιουργήθηκε ένα συμβούλιο αντιβασιλείας που απαρτιζόταν από τον θείο του Πρίγκιπα Νικόλαο, τον Πατριάρχη Μίρον Κρίστεα και τον πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Γκεόργκε Μπουζντουγκάν. Το συμβούλιο αποδείχθηκε αναποτελεσματικό και το 1930 ο Κάρολος επέστρεψε στη Ρουμανία και αντικατέστησε ως βασιλιάς τον γιο του. Έτσι ο Μιχαήλ ξαναέγινε διάδοχος του θρόνου και του δόθηκε ο πρόσθετος τίτλος του Μεγάλου Βοεβόδα της Άλμπα Ιούλια.
Ο Κάρολος Β΄ εκθρονίστηκε το 1940 και ο Μιχαήλ έγινε και πάλι βασιλιάς. Υπό την κυβέρνηση του στρατιωτικού δικτάτορα Ιόν Αντονέσκου η Ρουμανία ευθυγραμμίστηκε με τη Ναζιστική Γερμανία. Το 1944 ο Μιχαήλ συμμετείχε σε πραξικόπημα εναντίον του Αντονέσκου, διόρισε τον Κονσταντίν Σανατέσκου ως αντικαταστάτη του και στη συνέχεια διακήρυξε τη συμμαχία του με τους Συμμάχους. Τον Μάρτιο του 1945 πολιτικές πιέσεις ανάγκασαν τον Μιχαήλ να διορίσει μια φιλοσοβιετική κυβέρνηση με επικεφαλής τον Πέτρου Γκρόζα. Από τον Αύγουστο του 1945 έως τον Ιανουάριο του 1946 ο Μιχαήλ έκανε «βασιλική απεργία» και προσπάθησε ανεπιτυχώς να αντιταχθεί στην ελεγχόμενη από τους Κομμουνιστές κυβέρνηση του Γκρόζα, αρνούμενος να υπογράψει και να εγκρίνει τα διατάγματά της. Τον Νοέμβριο ο Μιχαήλ παρέστη στον γάμο των εξαδέλφων του, της μελλοντικής Βασίλισσας Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου και του Πρίγκιπα Φίλιππου της Ελλάδας στο Λονδίνο. Λίγο αργότερα, το πρωί της 30ής Δεκεμβρίου 1947, ο Γκρόζα ζήτησε συνάντηση με τον Μιχαήλ, τον οποίο ανάγκασε να παραιτηθεί. Ο Μιχαήλ αναγκάστηκε να εξοριστεί, δημεύτηκε η περιουσία του και του αφαιρέθηκε η ιθαγένεια. Παντρεύτηκε την Πριγκίπισσα Άννα των Βουρβόνων-Πάρμας το 1948, με την οποία απέκτησε πέντε κόρες, ενώ τελικά εγκαταστάθηκε στην Ελβετία.
Η κομμουνιστική δικτατορία του Νικολάε Τσαουσέσκου κατέρρευσε το 1989 και τον επόμενο χρόνο ο Μιχαήλ επιχείρησε να επιστρέψει στη Ρουμανία αλλά συνελήφθη και αναγκάστηκε να φύγει κατά την άφιξή του. Το 1992 του επετράπη να επισκεφθεί τη Ρουμανία για το Πάσχα, οπότε τον υποδέχτηκαν τεράστια πλήθη. Μια ομιλία που έδωσε από το παράθυρο του ξενοδοχείου του συγκέντρωσε περίπου ένα εκατομμύριο ανθρώπους στο Βουκουρέστι. Ενοχλημένη από τη δημοτικότητα του Μιχαήλ η κυβέρνηση αρνήθηκε να του επιτρέψει περαιτέρω επισκέψεις. Το 1997, μετά την ήττα του Ιλιέσκου από τον Εμίλ Κονσταντινέσκου, επαναχορηγήθηκε στον Μιχαήλ η ιθαγένεια και του επετράπη να επισκεφθεί και πάλι τη Ρουμανία. Μεγάλο μέρος της περιουσίας του, όπως το Ανάκτορο της Ελισάβετ, επεστράφη τελικά στην οικογένειά του.
Ήταν ο τελευταίος επιζών μονάρχης και αρχηγός κράτους από τον Μεσοπόλεμο. Παρόλο που ονομαζόταν συχνά ο τελευταίος αρχηγός κράτους που επιβίωνε από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο[4], αυτό αγνοούσε την παιδική βασιλεία του Συμεών Β΄ της Βουλγαρίας και του 14ου Δαλάι Λάμα του Θιβέτ.