Μπαρόκ ζωγραφική
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η μπαρόκ ζωγραφική συνδέεται με τη μπαρόκ καλλιτεχνική τεχνοτροπία που με αφετηρία την Ιταλία διαδόθηκε στην Ευρώπη μετά την Αναγέννηση, περίπου κατά τον 17ο και 18ο αιώνα και κυριάρχησε σε όλες τις μορφές της τέχνης, στην αρχιτεκτονική, τη γλυπτική, τη ζωγραφική, τη μουσική και τη λογοτεχνία.
Οι πιο διάσημοι μπαρόκ ζωγράφοι προέρχονται από την Ιταλία και τις Κάτω Χώρες, όπως ο Καραβάτζο και ο Ρούμπενς, αλλά και από άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γαλλία και η Ισπανία.[1]
Ο όρος «τέχνη του μπαρόκ» δεν είναι σύγχρονος με τον 17ο αιώνα: εμφανίστηκε αργότερα μεταξύ των κλασικιστών θεωρητικών της τέχνης και προέρχεται από την πορτογαλική λέξη barocco, που σημαίνει το ακανόνιστο και ασύμμετρο μαργαριτάρι και ως επίθετο χαρακτηρίζει το ασυνήθιστο, το παράδοξο ή το ασύμμετρο.[2]