Ντιντιέ Ρατσιράκα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ντιντιέ Ρατσιράκα (Didier Ratsiraka, 4 Νοεμβρίου 1936 – 28 Μαρτίου 2021) ήταν πολιτικός από τη Μαδαγασκάρη, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος της χώρας (1975-1993 και 1997-2002). Υπηρέτησε ως υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Γκαμπριέλ Ραμαναντσόα την περίοδο 1972-1975. Γνωστός ως ο «Κόκκινος Ναύαρχος», επειδή ήταν αρχικά φίλα προσκείμενος στη Σοβιετική Ένωση, ήρθε στην εξουσία το 1975 με στρατιωτικό πραξικόπημα. Εγκαθίδρυσε σοσιαλιστική κυβέρνηση, ιδρύοντας το κόμμα Πρωτοπορία της Μαλαγασικής Επανάστασης (FNDR). Κέρδισε με άνεση τις προεδρικές εκλογές του 1982 και του 1989. Το 1989 άλλαξε το όνομα του κόμματος σε AREMA (Andry sy Riana Enti-Manavotra an'i Madagasikara) (Πυρσός και Δομή για τη Σωτηρία της Μαδαγασκάρης) και κινήθηκε προς τη νομιμοποίηση των κομμάτων της Αντιπολίτευσης.
His Excellency Ντιντιέ Ρατσιράκα | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ratsiraka Didier (Μαλγασικά) |
Γέννηση | 4 Νοεμβρίου 1936[1] Vatomandry |
Θάνατος | 28 Μαρτίου 2021[2] Ανταναναρίβο |
Αιτία θανάτου | γρίπη[3] |
Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
Εθνικότητα | Betsimisaraka people[4] |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία Μαδαγασκάρη |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | Μαλαγασική γλώσσα |
Ομιλούμενες γλώσσες | Μαλαγασική γλώσσα[5] Γαλλικά |
Σπουδές | Λύκειο Ερρίκος Δ' Ναυτική Σχολή της Γαλλίας College of Saint Michael, Amparibe |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός διπλωμάτης |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Malagasy Revolutionary Party |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Céline Ratsiraka |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Βαθμός/στρατός | ναύαρχος |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Πρόεδρος της Μαδαγασκάρης (1975–1993)[6] Πρόεδρος της Μαδαγασκάρης (1997–2002)[6] Minister of Foreign Affairs (1972–1975) |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Η παρουσία της ακροαριστερής οργάνωσης ΜΟΝΙΜΑ (κίνημα της μαλγάσιας αντίστασης, με αρχηγό τον Μόνια Γιαόνα) οδήγησε τον πρόεδρο Ρατσιράκα στην απελευθέρωση της οικονομίας και στη βελτίωση των σχέσεων με το Παρίσι και με χώρες της Δύσης[7].
Η αυταρχική του διακυβέρνηση έλαβε τέλος το 1993, όταν έχασε τις εκλογές από τον Αλμπέρ Ζαφί. Ο τελευταίος καθαιρέθηκε το 1996, και ο Ρατσιράκα πέτυχε πολιτική επάνοδο το 1997 κερδίζοντας τις προεδρικές εκλογές, με αντιπάλους τον Ζαφί και τον πρωθυπουργό Νορμπέρ Ρατσιραχονάνα. Κατά τη δεύτερη θητεία του βελτίωσε τις σχέσεις με τις χώρες της ΕΕ.[8] Κυβέρνησε ως το 2002, οπότε εξαναγκάστηκε σε παραίτηση έπειτα από πολιτική διένεξη και κρίση με τον αντίπαλό του Μαρκ Ραβαλομανάνα. Χάνοντας τη μία περιοχή (επαρχία) μετά την άλλη, ο Ρατσιράκα εγκατέλειψε οριστικά την εξουσία αλλά και τη χώρα, στις 5 Ιουλίου 2002.[9].