Οικονομία της Βόρειας Κορέας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η οικονομία της Βόρειας Κορέας είναι μια σχεδιασμένη οικονομία όπου ο ρόλος των σχημάτων καταμερισμού της αγοράς είναι περιορισμένος αλλά αυξανόμενος.[1][2] Το 2020, η Βόρεια Κορέα συνεχίζει την προσκόλληση της σε μια σχεδιασμένη οικονομία. Υπάρχει κάποια οικονομική απελευθέρωση, ειδικά από τότε που ο Κιμ Γιονγκ-ουν ανέλαβε την ηγεσία της χώρας το 2012, αλλά υπάρχουν αναφορές για διαμάχες σχετικά με ορισμένα τμήματα της νομοθεσίας.[3][4][5][6][7][8]
Η κατάρρευση του Ανατολικού μπλοκ από το 1989 έως το 1991, και ειδικά της Σοβιετικής Ένωσης, βασικού πυλώνα στήριξης του καθεστώτος της χώρας, οδήγησε την βορειοκορεατική οικονομία να αλλάξει την κατεύθυνση της και τις διεθνείς τις σχέσεις, συμπεριλαμβανομένης μιας κάπως αυξημένης εμπορικής δραστηριότητας με τη Νότια Κορέα. Ο μεγαλύτερος εμπορικός συνεργάτης της Βόρειας Κορέας είναι η Κίνα. Η ιδεολογία του τζούτσε στη Βόρεια Κορέα έχει οδηγήσει τη χώρα στην προσπάθεια να επιδιώξει αυτάρκεια παρόλο που βρίσκεται σε καθεστώς διεθνών κυρώσεων.[9] Ενώ η σημερινή βορειοκορεατική οικονομία κυριαρχείται ακόμη από την βιομηχανία υπό την ιδιοκτησία του κράτους και τις συλλογικές φάρμες, οι διεθνείς επενδύσεις και η εταιρική αυτονομία έχουν αυξηθεί ελαφρώς.
Η Βόρεια και η Νότια Κορέα είχαν παρόμοιο κατά κεφαλήν ΑΕΠ από το τέλος του Πολέμου της Κορέας μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970,[10][11] αλλά είχε κατά κεφαλήν ΑΕΠ που δεν ξεπερνούσε τα 2.000 δολάρια στην δεκαετία του 1990 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Το 2018 η Τράπεζα της Κορέας υπολόγισε την ανάπτυξη του ΑΕΠ της χώρας σε −4.1%.[12]