Ρυθμός Λουδοβίκου ΙΔ΄
αρχιτεκτονικός ρυθμός / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ρυθμός Λουδοβίκου ΙΔ΄ ή στυλ Λουδοβίκου ΙΔ΄ ή Λουί Κατόρζ (γαλλικά: style Louis XIV) είναι ρυθμός διακόσμησης, επίπλων και αρχιτεκτονικής που αναπτύχθηκε στη Γαλλία κατά τη βασιλεία του Λουδοβίκου ΙΔ' από το 1643 έως το 1715, καλύπτοντας τη δεύτερη περίοδο της Γαλλικής τέχνης του 17ου αιώνα. Προοριζόταν να δοξάσει τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΔ΄ και τη βασιλεία του, χαρακτηρίζεται από μεγαλοπρέπεια, αρμονία και κανονικότητα και αποτελεί την έκφραση του γαλλικού κλασικισμού.[1]
Έγινε ο επίσημος καλλιτεχνικός ρυθμός κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΔ΄ και επιβλήθηκε στους καλλιτέχνες από τη νεοσύστατη Βασιλική Ακαδημία Ζωγραφικής και Γλυπτικής και τη Βασιλική Ακαδημία Αρχιτεκτονικής. Είχε σημαντική επιρροή στην αρχιτεκτονική άλλων Ευρωπαίων μοναρχών, από τον Φρειδερίκο τον Μέγα της Πρωσίας έως τον Μέγα Πέτρο της Ρωσίας.
Οι βιομηχανίες επίπλων, κλωστοϋφαντουργίας, ένδυσης και κοσμημάτων που ιδρύθηκαν στην εποχή αυτή παρείχαν θέσεις εργασίας, αλλά επίσης έκαναν το βασίλειο της Γαλλίας κυρίαρχο στον κόσμο της μόδας και της τεχνολογίας. Ο οξυδερκής υπουργός Οικονομικών Ζαν-Μπατίστ Κολμπέρ ανέφερε σχετικά ότι «η μόδα είναι για τη Γαλλία ό,τι τα ορυχεία του Περού για την Ισπανία»—με άλλα λόγια, η πηγή ενός εξαιρετικά προσοδοφόρου εγχώριου και εξαγωγικού εμπορεύματος.[2]
Οι σημαντικότεροι αρχιτέκτονες της περιόδου είναι οι Φρανσουά Μανσάρ, Ζυλ Αρντουάν-Μανσάρ, Ρομπέρ ντε Κοτ, Πιέρ Λε Μυέ, Λιμπεράλ Μπρυάν, Κλωντ Περώ και Λουί Λε Βω. Τα σημαντικότερα οικοδομήματα περιλαμβάνουν την ανατολική πτέρυγα του ανακτόρου του Λούβρου, το ανάκτορο των Βερσαλλιών, το Μεγάλο Τριανόν στις Βερσαλλίες, το κάστρο του Βω-λε-Βικόντ, το μέγαρο που στεγάζει το Ινστιτούτο της Γαλλίας και το μέγαρο των Απομάχων.[3]
- Το Κολλέγιο των Τεσσάρων Εθνών (1662-1688) που στεγάζει το Ινστιτούτο της Γαλλίας
- Η πλατεία Βαντόμ (1699–1702)