Σχολή του Παρισιού
καλλιτεχνικό κίνημα / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Σχολή του Παρισιού (γαλλικά: École de Paris) αναφέρεται στους Γάλλους και μετανάστες καλλιτέχνες που εργάστηκαν στο Παρίσι κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα.
Η Σχολή του Παρισιού δεν ήταν ένα μεμονωμένο καλλιτεχνικό κίνημα ή θεσμός, αλλά αναφέρεται στη σημασία του Παρισιού ως κέντρου της δυτικής τέχνης κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Μεταξύ 1900 και 1940 η πόλη προσέλκυσε καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο και έγινε κέντρο καλλιτεχνικής δραστηριότητας. Η Σχολή του Παρισιού χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει αυτή τη χαλαρή κοινότητα, ιδίως μη Γάλλων καλλιτεχνών, που είχε ως επίκεντρο τα καφέ, τα σαλόνια και τους κοινόχρηστους χώρους και τις γκαλερί του Μονπαρνάς.[1]
Πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η ονομασία αυτή εφαρμόστηκε επίσης σε καλλιτέχνες που συμμετείχαν σε πολλές συνεργασίες και αλληλοεπικαλυπτόμενα νέα καλλιτεχνικά κινήματα, μεταξύ των μεταϊμπρεσιονιστών και του πουαντιγισμού και του ορφισμού, του φωβισμού και του κυβισμού. Εκείνη την περίοδο οι καλλιτεχνικές ζυμώσεις λάμβαναν χώρα στη Μονμάρτρη και στην καθιερωμένη εκεί καλλιτεχνική σκηνή. Όμως ο Πικάσο απομακρύνθηκε, ο πόλεμος σκόρπισε σχεδόν όλους, και μέχρι τη δεκαετία του 1920 το Μονπαρνάς είχε γίνει κέντρο της πρωτοπορίας. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο το όνομα εφαρμόστηκε σε μια άλλη διαφορετική ομάδα αφηρημένων καλλιτεχνών.[2]