Τζον Ράσκιν
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Τζον Ράσκιν (John Ruskin, Λονδίνο 8 Φεβρουαρίου 1819 - 20 Ιανουαρίου 1900) ήταν Άγγλος συγγραφέας, ζωγράφος και κριτικός τέχνης.
Τζον Ράσκιν | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | John Ruskin (Αγγλικά) |
Γέννηση | 8 Φεβρουαρίου 1819[1][2][3] Λονδίνο |
Θάνατος | 20 Ιανουαρίου 1900[1][2][4] Coniston |
Τόπος ταφής | Coniston |
Ψευδώνυμο | Kata Phusin |
Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | Αγγλικά |
Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[5][6] |
Σπουδές | Κράιστ Τσερτς Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | συγγραφέας[7] κριτικός τέχνης ιστορικός της τέχνης[8][9] φιλόσοφος ζωγράφος κοινωνιολόγος διδάσκων πανεπιστημίου ποιητής κριτικός λογοτεχνίας αρχιτέκτονας δημοσιογράφος[10] aesthetician[9] |
Εργοδότης | Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης |
Αξιοσημείωτο έργο | Modern Painters The Seven Lamps of Architecture The Stones of Venice Unto This Last Fors Clavigera |
Περίοδος ακμής | 1834[11] - 1900[11] |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Έφι Γκρέι (1848–1854)[12][13] |
Γονείς | John James Ruskin[12] και Margaret Cock Ruskin[12] |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | master (1871–1900, Guild of St George)[14] |
Υπογραφή | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Στα σημαντικότερα έργα του περιλαμβάνονται το Modern Painters (1843), έργο που υποστήριζε θερμά την τέχνη του Τέρνερ, το The Seven Lamps Οf Architectur (1848), The Stones of Venice (1851-1853), εργασίες που ανέδειξαν το κριτικό βάθος του πνεύματός του και επηρέασαν τη μετέπειτα Βικτωριανή τέχνη. Υποστήριξε θερμά τους καλλιτέχνες της Προ-Ραφαηλικής Περιόδου (Μιλέ, Χαντ, Ροσσέτι).
Από το 1867 κι ύστερα, κατείχε έδρα λέκτορος στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ και μεταξύ 1869-1884, δίδαξε ως Εξειδικευμένος Καθηγητής στο Ίδρυμα Καλών Τεχνών Οξφόρδης. Ίδρυσε Σχολή Καλών Τεχνών και Μουσείο στην Οξφόρδη, καθώς επίσης και Νυχτερινή Σχολή Καλών Τεχνών στο Μήρσμπρουκ για τους εκεί εργαζόμενους ναυτικούς.
Οι υδατογραφίες και οι πίνακές του εκτέθηκαν μεταξύ 1873-1884 στο Old Water-Color Society. Η ατμοσφαιρική αλπική θέα-ματιά του στον πίνακα Σαμονί αποτίει φόρο τιμής στον αγαπημένο του Τέρνερ.