Φοινικικό αλφάβητο
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το φοινικικό αλφάβητο είναι συμφωνογραφικό αλφάβητο με 22 γράμματα, που χρησιμοποιείτο στον Λίβανο, την Παλαιστίνη και τη Συρία από τον 11ο μέχρι τον 5ο αιώνα π.Χ. στα γραπτά κείμενα της Φοινικικής, Αραμαϊκής, Εβραϊκής και άλλων σημιτικών γλωσσών.
Φοινικικό αλφάβητο | |
---|---|
Είδος | Αμπτζάντ |
Γλώσσες | Φοινικική |
Χρονική περίοδος | Άρχισε το 1050 π.Χ., και σταδιακά χάθηκε κατά τη διάρκεια της Ελληνιστικής περιόδου καθώς εξελίχθηκαν μορφές που την αντικατέστησαν |
Προέλευση | Αιγυπτιακά ιερογλυφικά
|
Παράγωγα συστήματα γραφής | Παλαιοεβραϊκό αλφάβητο Αραμαϊκό αλφάβητο Ελληνικό αλφάβητο Λιβυκο-Βερβερικό Παλαιοϊσπανικά αλφάβητα (;) |
Παρεμφερή συστήματα | Σαουδαραβικό αλφάβητο |
ISO 15924 | Phnx, 115 |
Κατεύθυνση | Δεξιά προς αριστερά |
Ψευδώνυμο Unicode | Phoenician |
Εύρος τιμών Unicode | U+10900–U+1091F |
Τα γράμματα του φοινικικού αλφαβήτου είναι απλοποίηση των αντίστοιχων γραμμάτων του πρωτοσημιτικού αλφάβητου, ενώ το παλαιότερο γραπτό δείγμα που έχει βρεθεί είναι μια επιγραφή στη σαρκοφάγο του βασιλιά Αχιράμ της Βύβλου, στον σημερινό Λίβανο, το 1000 π.Χ..
Σ'αυτό βασίστηκαν το αραμαϊκό, το εβραϊκό και το ελληνικό αλφάβητο. Στο αραμαϊκό αλφάβητο πιθανόν βασίστηκαν με τη σειρά τους τα αλφάβητα της ινδικής οικογένειας, καθώς και το αραβικό αλφάβητο. Από το ελληνικό αλφάβητο προέρχονται το λατινικό και το κυριλλικό αλφάβητο.