Χουσεΐν της Ιορδανίας
βασιλιάς της ιορδανίας / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Χουσεΐν μπιν Ταλάλ (14 Νοεμβρίου 1935 – 7 Φεβρουαρίου 1999) ήταν ο Βασιλιάς της Ιορδανίας από τις 11 Αυγούστου 1952 έως τον θάνατό του το 1999.[1] Αποτελούσε μέλος της δυναστείας των Χασεμιτών, του βασιλικού οίκου του Εμιράτου της Υπεριορδανίας (1921-1946), του Βασιλείου της Υπεριορδανίας (1946-1949) και του Βασιλείου της Ιορδανίας (1949-σήμερα). Ο Χουσεΐν ανήκε στην 40η γενιά των απευθείας απογόνων του Προφήτη Μωάμεθ.[2][3][1][4]
Χουσεΐν | |
---|---|
Βασιλιάς της Ιορδανίας | |
Ο Βασιλιάς Χουσεΐν το 1997 | |
Περίοδος | 11 Αυγούστου 1952 - 7 Φεβρουαρίου 1999 |
Προκάτοχος | Ταλάλ |
Διάδοχος | Αμπντάλα Β΄ |
Γέννηση | 14 Νοεμβρίου 1935 Αμμάν, Υπεριορδανία |
Θάνατος | 7 Φεβρουαρίου 1999 (63 ετών) Αμμάν, Ιορδανία |
Τόπος ταφής | Παλάτι Ραγκαντάν Ιορδανία |
Σύζυγος | Ντίνα μπιντ Αμπντούλ Χαμίντ (1955-1957) Αντουανέτ Γκάρντινερ (1961-1972) Άλια Τουκάν (1972-1977) Λίζα Χαλαμπάϊ (1978-1999) |
Επίγονοι | Πριγκίπισσα Άλια Βασιλιάς Αμπντάλα Β΄ Πρίγκιπας Φαϊζάλ Πριγκίπισσα Αΐσα Πριγκίπισσα Ζέιν Πριγκίπισσα Χάγια Πρίγκιπας Αλή Αμπίρ Μουχαϊσέν (υιοθετημένη) Πρίγκιπας Χαμζάχ Πρίγκιπας Χασίμ Πριγκίπισσα Ιμάν Πριγκίπισσα Ράϊγια |
Πλήρες όνομα | |
Χουσεΐν μπιν Ταλάλ μπιν Αμπντάλα μπιν Χουσεΐν | |
Οίκος | Χασεμιτών |
Πατέρας | Ταλάλ της Ιορδανίας |
Μητέρα | Ζέιν Αλ-Σαράφ μπιντ Τζαμίλ |
Θρησκεία | Σουνιτικό Ισλάμ |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Ο Χουσεΐν γεννήθηκε στο Αμμάν και ήταν το μεγαλύτερο παιδί του Ταλάλ μπιν Αμπντάλα και της Ζέιν Αλ-Σαράφ μπιντ Τζαμίλ. Ο Ταλάλ ήταν τότε ο διάδοχος του πατέρα του, Βασιλιά Αμπντάλα Α΄. Ο Χουσεΐν ξεκίνησε την εκπαίδευσή του στο Αμμάν, συνεχίζοντας με σπουδές στο εξωτερικό. Όταν ο Ταλάλ έγινε Βασιλιάς το 1951, ο Χουσεΐν ονομάστηκε διάδοχος του θρόνου.[3][4] Το Κοινοβούλιο της Ιορδανίας ανάγκασε τον Ταλάλ να παραιτηθεί ένα χρόνο αργότερα, λόγω της ασθένειάς του και διόρισε ένα συμβούλιο αντιβασιλείας, το οποίο άσκησε την εξουσία μέχρι την ενηλικίωση του Χουσεΐν.[3][4] Η ενθρόνιση του Χουσεΐν έγινε στις 2 Μαΐου 1953, όταν εκείνος ήταν σε ηλικία 17 ετών.[4] Ο Χουσεΐν παντρεύτηκε τέσσερις φορές και απέκτησε έντεκα παιδιά, στα οποία συμπεριλαμβάνονται ο Βασιλιάς Αμπντάλα Β΄ της Ιορδανίας και η Πριγκίπισσα Χάγια, που παντρεύτηκε τον ηγεμόνα του Ντουμπάι.
Ο Χουσεΐν ξεκίνησε τη βασιλεία του με το λεγόμενο «φιλελεύθερο πείραμα», το οποίο επέτρεψε να διεξαχθούν οι βουλευτικές εκλογές του 1956, με τις οποίες σχηματίστηκε η πρώτη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση στην ιστορία της Ιορδανίας.[1][3] Λίγους μήνες μετά, όμως, έπειτα από μία φερόμενη απόπειρα πραξικοπήματος (13 Απριλίου 1957), ο Χουσεΐν ανάγκασε την κυβέρνηση να παραιτηθεί, ενώ απαγόρευσε τα πολιτικά κόμματα και επέβαλε στη χώρα τον στρατιωτικό νόμο. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, η Ιορδανία συμμετείχε σε τρεις πολεμικές αναμετρήσεις εναντίον του Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένου του Πολέμου των Έξι Ημερών (1967), κατά τον οποίο η Ιορδανία απώλεσε την Δυτική Όχθη.[4] Το 1970 προχώρησε στην απέλαση Παλαιστινίων ανταρτών (Φενταγίν), καθώς απείλησαν την ασφάλεια της χώρας κατά τον λεγόμενο Μαύρο Σεπτέμβριο.[4] Ο Χουσεΐν αποδέχτηκε την απώλεια της Δυτικής Όχθης το 1988, όταν η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης αναγνωρίστηκε διεθνώς ως ο μοναδικός πολιτικός και στρατιωτικός εκπρόσωπος των Παλαιστινίων.[4] Έπειτα από διαδηλώσεις, με αφορμή την αύξηση των τιμών των τροφίμων, τον Απρίλιο και Μάιο του 1989, κατάργησε τον στρατιωτικό νόμο και προκήρυξε βουλευτικές εκλογές. Το 1994 έγινε ο δεύτερος αρχηγός αραβικού κράτους που υπέγραφε μία συνθήκη ειρήνης με το Ισραήλ.[1][4]
Την εποχή της ανόδου του Χουσεΐν στο θρόνο, το 1953, η Ιορδανία ήταν ένα νέο έθνος, που είχε υπό την έλεγχό της τη Δυτική Όχθη. Η χώρα είχε λίγους φυσικούς πόρους και μεγάλο αριθμό Παλαιστινίων προσφύγων εξαιτίας του Αραβο-Ισραηλινού Πολέμου του 1948.[4] Ο Χουσεΐν οδήγησε επιτυχώς τη Ιορδανία μέσα από τις τέσσερις ταραχώδεις δεκαετίες των Αραβο-Ισραηλινών συγκρούσεων και του Ψυχρού Πολέμου, εξισορροπώντας με επιτυχία τις πιέσεις από τους Άραβες εθνικιστές, τους Ισλαμιστές, τη Σοβιετική Ένωση, τις Δυτικές χώρες και το Ισραήλ και παραδίδοντας στον διάδοχό του ένα σταθερό σύγχρονο κράτος.[4] Μετά το 1967 συμμετείχε όλο και περισσότερο στις προσπάθειες επίλυσης του παλαιστινιακού ζητήματος.[4] Ενήργησε ως μεσολαβητικός παράγοντας μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών και χαρακτηρίστηκε διεθνώς ως ο ειρηνοποιός της περιοχής. Ξεχώρισε γιατί απένειμε χάρη σε πολιτικούς αντιφρονούντες και αντιπάλους του και τους παραχώρησε ανώτερες κυβερνητικές θέσεις. Ο Χουσεΐν, ο οποίος επέζησε από δεκάδες απόπειρες δολοφονίας και σχέδια ανατροπής του, υπήρξε ο μακροβιότερος ηγέτης της Μέσης Ανατολής.[4] Πέθανε σε ηλικία 63 ετών από καρκίνο το 1999 και τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος γιος του, Αμπντάλα Β΄.[1][4]