Borboien erreformismoa
From Wikipedia, the free encyclopedia
Borboien erreformismoa 1700ean hasitako eta 1808an amaitutako Espainiako historiaren garaiari egiten dio erreferentzia. Garai honen hasieran Karlos II.ak, Hispaniar Monarkiaren Austriako Etxeko azken erregeak, hil baino hilabete lehenago egindako bere testamentuan, Filipe V.a Borboikoa izendatu zuen bere oinordeko bezala, Espainiako Ondorengotza Gerra eragin zuen gertakaria (1701-1714). Garaiaren amaiera 1808ko Baionako abdikazioetan jartzen da, non Karlos IV.ak bi hilabete lehenago, Aranjuezko mutinaren ondorioz, Fernando VII.aren mesedetan abdikatu zuenak, Napoleon Bonaparteri presiopean eman zizkioten koroarako eskubideak, honek, aldi berean, bere anaia Josef I.a Bonaparteri pasa ziona, Espainiako Independentzia gerrari hasiera eman ziona.
Aldi horretan, dinastia berriak monarkia absolutu zentralista eta uniformista bat eraiki zuen, aurreko bi mendeetako Austrien monarkia konposatuari amaiera eman eta politika erreformistak aplikatu zituena. Horietako batzuk Espainiako Ilustrazioaren printzipioetan oinarrituta zeuden, bereziki Fernando VI.aren eta Karlos III.aren erregealdien pean.