آرتور سنت کلر
From Wikipedia, the free encyclopedia
آرتور سنت کلر (Arthur St. Clair) (۲۳ مارس ۱۷۳۷–۳۱ اوت ۱۸۱۸ [تاریخنگاری سبک قدیم ۱۷۳۶])، سرباز و سیاستمدار اسکاتلندی-آمریکایی بود. وی که در تورسو اسکاتلند متولد شد، قبل از سکونت در پنسیلوانیا جاییکه دفتر محلی داشت، در جریان جنگ فرانسویان و سرخپوستان در ارتش بریتانیا خدمت کرد. در جریان جنگ انقلابی آمریکا در ارتش قارهای به رتبهٔ سرلشکری رسید اما پس از یک عقبنشینی بحثبرانگیز از فورت تیکنودیروگا فرماندهی خویشرا از دست داد.
آرتور سنت کلر | |
---|---|
اولین فرماندار قلمرو شمالغربی | |
دوره مسئولیت ۱۵ ژوئیه ۱۷۸۸ – ۲۲ نوامبر ۱۸۰۲ | |
پس از | تأسیس موقعیت |
پیش از | Charles Willing Byrd |
هفتمین رئیس کنگره کنفدراسیونی | |
دوره مسئولیت ۲ فوریه ۱۷۸۷ – ۴ نوامبر ۱۷۸۷ | |
پس از | Nathaniel Gorham |
پیش از | Cyrus Griffin |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۲۳ مارس ۱۷۳۷ تورسو، کیثنس، اسکاتلند |
درگذشته | ۳۱ اوت ۱۸۱۸ (۸۱ سال) گرینزبرگ، پنسیلوانیا، U.S. |
آرامگاه | سنت کلر پارک، گرینزبرگ |
امضا | |
خدمات نظامی | |
وفاداری |
|
خدمت/شاخه |
|
درجه | |
جنگها/عملیات |
|
پس از جنگ بعنوان رئیس کنگره قارهای خدمت کرد که در این جریان فرمان شمالغربی را امضاء نمود. بعداً در سال ۱۷۸۸ فرماندار قلمروی شمالغربی که بعداً در سال ۱۸۰۰ میلادی یکی از بخشهای اوهایو گردید، تعیین شد. سنت کلر در سال ۱۷۹۱ فرماندهی نیروهای آمریکایی را در بدترین شکست ایالات متحده آمریکا توسط آمریکایان بومی به عهده داشت. از آنجائیکه از لحاظ سیاسی با جفرسون فاصله داشت، در سال ۱۸۰۲ به عنوان فرماندار تعیین شد.