آکورد گسترده
From Wikipedia, the free encyclopedia
در موسیقی آکورد گسترده (انگلیسی: Extended chord) یا گسترش یافته، آکوردهای تیرس یا سهصدایی، بر پایهٔ سومها و دارای نتهای اضافهای است که فراتر از هفتم آکورد، شامل: نهم، یازدهم و سیزدهم ساخته میشود. آکورد سیزدهم دورترین آکورد است که به صورت دیاتونیک امکانپذیر است، زیرا در این مرحله، تمامِ هفت درجهٔ تنالیته در آن وجود دارد و پسوند بعدی که پانزدهم باشد، تکرار نت پایه است.
در استفاده از آکوردهای گسترش یافته، معمولاً از همهٔ اجزا آکورد استفاده نمیشود. در آکورد نهم (پنجم و هفتم)، در آکورد یازده (هفتم و نهم) و در آکورد سیزدهم (نهم و یازدهم) حذف میشوند، به جز مواردی که بافت خاصی مانند آکورد آلتره در نظر باشد.
آکوردهای فراتر از هفتم به ندرت در دوره باروک یافت میشد، و بیشتر در دوره کلاسیک معمول بود. دوران رمانتیک شاهد استفاده از هارمونی گستردهاست. هارمونی گسترده قبل از موسیقی کلاسیک قرن بیستم بهطور عام، استفاده از پنجم در نقش آکورد نمایان، مانند: V13 ،V11 ،V9 یا آکورد فرعی، مانند: V13/ii ،V9/V و غیره بود.