اصلاحیه پلات
From Wikipedia, the free encyclopedia
در ۲ مارس ۱۹۰۱، اصلاحیه پلات به عنوان بخشی از لایحه تخصیص ارتش در سال ۱۹۰۱ تصویب شد.[1] این قانون هفت شرط برای عقبنشینی سربازان ایالات متحده باقیمانده در کوبا در پایان جنگ اسپانیا و آمریکا را تصریح کرد و یک شرط هشتم که کوبا با قبول این هفت شرط پیمان نامه را امضا کرد. این تعریف شرایط روابط کوبا و آمریکا را اساساً به عنوان یک نابرابر تسلط ایالات متحده بر کوبا دانست.
عنوان بلند | قانونی که برای حمایت از ارتش برای سال مالی منتهی به سی، نوزده و سی و دو ژوئن تخصیص مییابد. |
---|---|
تصویبشده توسط | پنجاه و ششمین کنگره ایالات متحده |
استنادها | |
اساسنامهٔ بزرگ | فصل ۸۰۳ , اساسنامه ایالات متحده در کل، ۸۹۷ |
تاریخچه قانونگذاری | |
| |
|
در ۱۲ ژوئن ۱۹۰۱، کوبا قانون اساسی خود را اصلاح کرد تا هفت خواسته قابل اجرا از اصلاحیه پلات را در بر بگیرد.[2]
در ۲۲ مه ۱۹۰۳، کوبا با ایالات متحده به پیمان بست و به همان وعدههای هفت هفت مورد نیاز رسید: پیمان روابط کوبا و آمریکا ۱۹۰۳.[1] دو تا از این هفت وعده این بود که به ایالات متحده اجازه مداخله یک طرفه در امور کوبا را بدهد و تعهد به اجاره زمین برای آمریکا برای پایگاههای دریایی این جزیره را به ایالات متحده بدهد. (پیمان روابط کوبا و آمریکا در سال ۱۹۳۴ جایگزین پیمان روابط ۱۹۰۳ شد و سه مورد از هفت مورد را کاهش داد)
پیمان روابط ۱۹۰۳ به عنوان توجیهی برای اشغال دوم کوبا از سال ۱۹۰۶ تا ۱۹۰۹ مورد استفاده قرار گرفت. در ۲۹ سپتامبر ۱۹۰۶، وزیر جنگ (و رئیسجمهور آینده ایالات متحده) ویلیام هاوارد تافت با تأسیس دولت موقت کوبا تحت شرایط این پیمان، ماده دوم اشغال کوبا را آغاز کرد و خود را به عنوان فرماندار موقت کوبا اعلام کرد.[3][4] در ۲۳ اکتبر ۱۹۰۶، رئیسجمهور روزولت دستور فرمان اجرایی ۵۱۸ صادر کرد.[3]
در ۲۹ مه ۱۹۳۴، ایالات متحده و کوبا پیمان روابط ۱۹۳۴ را امضا کردند که در اولین مقاله خود معاهده روابط ۱۹۰۳ را لغو میکند.[5]