زازاکی (دیملی) یکی از زبانهای ایرانی شاخه شمال غربی و از گویشهای زبان کردی نیست که در شرق آناتولی (ترکیه) صحبت میشود. شمار زازا-زبانان را حدود ٣ یا٤ میلیون حدس میزنند. زازاکی همانندیهای نزدیکی با زبانهای اورامانی و بلوچی و مازندرانی و سنگسری دارد و به این خاطر زبانشناسان ایها را درون خانوادهای به نام گرگان قرار میدهند. زازاها و بیشتر زبانشناسان براین باورند که زازاها کرد نیستند . زازاها از زبانشناسان براین باورند که زازاها شاخهای مستقل از اقوام ایرانی هستند و نام اصلی زازاها یعنی دیملی را گونهی دگرگون شدهی واژهی دیلمی میدانند و خاستگاه این مردم را منطقه دیلمستان در کوههای البرز حدس میزنند.
محدوده سکونت زازاها، که اصطلاحآ زازاستان نام گرفته است بین مناطق غربی زازائستان ترکیه و قسمت ترک نشین این کشور شامل دیرسم،العریز، بنگول، ارزنگان و دیاربکر می باشد که البته در بسیاری مناطق با کردها در مناطق مشترکی زندگی میکنند از جمله در دیاربکر. اکثر زازاها قادر تکلم به کردی نیز می باشند.
برای بیشتر معلومت www.zazaki.de را نگاه کنید.