بخار آب
From Wikipedia, the free encyclopedia
بخار آب نام آب در فاز گازی آن در آبکرهٔ زمین است. هوای بدون بخار آب را هوای خشک میگویند. این نوع هوا در هواکره وجود ندارد، حتی در جو روی بیابانها و عرضهای بالا. هوای خشک به علاوه رطوبت را هوای مرطوب میگویند. تبخیر که عامل مرطوب ساختن هوای خشک است، از سطح اقیانوسها و آبهای سطحی و تعرق، منبع رطوبت هوا و ایجاد ابرها و بارندگی است. حداکثر بخار آب موجود در جوّ ۴–۳ درصد است.
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
اطلاعات بیشتر بخار آب H۲O(g), ویژگیها ...
بخار آب H۲O(g) | |
---|---|
بخار آب میعان شده در ابرها | |
نام سیستماتیک | بخار آب |
مایع | ویژگیهای آب |
شکل جامد | یخ |
ویژگیها[1] | |
فرمول شیمیایی | H۲O |
جرم مولی | ۱۸٫۰۱۵۲۸(۳۳) گرم بر مول |
دمای ذوب | ۰ درجه سلسیوس (۲۷۳ کلوین)[2] |
دمای میعان | ۰ تا ۲۷ درجه سلسیوس (۲۷۳ تا ۳۰۰ کلوین) |
نقطه جوش | ۹۹٫۹۸ درجه سلسیوس (۳۷۳٫۱۳ کلوین)[2] |
ثابت عمومی گازها | ۴۶۱٫۵ ژول بر (کیلوگرم. کلوین) |
آنتالپی تبخیر | ۲٫۲۷ مگا ژول بر کیلوگرم |
ظرفیت گرمایی در ۳۰۰ K |
۱٫۸۶۴ کیلوژول بر (کیلوگرم. کلوین)[3] |
بستن
بخار آب موجود در جوّ در متعادل نگاهداشتن درجه حرارت جوّ کره زمین نقش عمدهای دارد. زیرا بخار آب امواج تشعشعی با طول موج بلند را جذب میکند. پس اگر در جو مقدار بخار آب کم باشد، اختلاف درجه حرارت بسیار زیاد میشود. پس بحث در مورد متغیرهای هوای مرطوب از جمله رطوبت نسبی حائز اهمیت است.