درختگاهشماری
From Wikipedia, the free encyclopedia
مطالعه و تحلیل حلقههای رشد سالانهٔ درختان و استفاده از آنها برای تعیین تغییرات اقلیمی در دورههای گذشته و تحقیقات باستانشناختی را درختگاهشماری (dendrochronology) یا تحلیل حلقهٔ درخت (tree-ring analysis) میگویند.[1]
این روش، روشی برای دورانشناسی و مطالعه قدمت محیط از روی حلقههای شکل گرفته در چوب تنه درختان است. همچنین با استفاده از این روش میتوان تغییرات آب و هوایی گذشته را که به وسیله حلقههای رشد سالیانه درختان ثبت میشوند را مطالعه کرد.
اولین بار ای. ئی. داگلاس روش سالیابی رشد حلقههای درختان را ارائه کرد. نتایج بررسیهای داگلاس نشاندهندهٔ درصد رشد منظم و متناسب با دیگر حلقههای درختان برای دورههای زمانی طولانی بود. آگاهی از پیروی درختان از یک الگوی رشد منظم، داگلاس را ترغیب کرد تا نمونههای چوب با قدمت نامعلوم را در مقایسه با پهنای حلقههای درختانی با قدمت مشخص سالیابی کند. وی در دههٔ ۱۹۲۰ سالیابی رشد حلقههای درختان را به عنوان یکی از کاربردهای این حوزهٔ علمی معرفی کرد. در دههٔ ۱۹۴۰ هوبر نخستین کسی بود که در اروپا در این زمینه شروع به کار کرد و به موفقیتهای مهمی رسید.