سندروم کسلر
From Wikipedia, the free encyclopedia
سندرم کسلر (همچنین اثر کسلر،[1][2] آبشارهای تصادفی یا آبشار آبریزش) که توسط دانشمند ناسا دونالد جی کسلر در سال ۱۹۷۸ پیشنهاد شدهاست، سناریویی است که در آن چگالی اشیاء در مدار زمین کم (LEO) به اندازه کافی بالا میرود که برخورد بین اشیاء میتواند یک آبشار ایجاد کند که در آن هر برخورد باعث ایجاد زباله فضایی میشود که احتمال برخورد بیشتر را افزایش میدهد.[3] یکی از نتایج این اثر این است که توزیع زباله در مدار میتواند فعالیتهای فضایی و استفاده از ماهوارهها در مدارهای خاص را برای چندین نسلهای غیرممکن کند.[3] در سال ۲۰۰۹ میلادی، کسلر طی مقالاتی خاطرنشان ساخت که محیط زبالهها به دلیل ناپایداری، باعث میشود که هر تلاشی برای دستیابی به محیطی محدود و کوچک از زبالهها (حتی اگر فاقد رشد و گسترش زبالههای جدید باشد) بدون از بین بردن منابع زبالههای گذشته و به واسطه به وقوعپیوستن مقولهای همچون ویژگی دومینو تقریباً ناممکن است.[4]