سپاه هوایی بریتانیا
From Wikipedia, the free encyclopedia
سپاه هوایی بریتانیا بازوی هوایی نیروی زمینی بریتانیا تا پایان جنگ جهانی اول بود و روز ۱ آوریل ۱۹۱۸ با خدمات هوایی دریایی پادشاهی بریتانیا ادغام شد و نیروی هوایی پادشاهی بریتانیا را تشکیل داد. اوایل جنگ سپاه هوایی از نیروی زمینی بریتانیا با شناسایی هوایی پشتیبانی می کرد. این کار به تدریج منجر به درگیری خلبانان این نیرو در نبردهای هوایی با خلبانان آلمانی و بعداً به گلوله بستن پیادهنظام و پناهگاه و بمباران پایگاههای هوایی آلمان و بعدها بمباران راهبردی تاسیسات صنعتی و ترابری آلمان شد.
سپاه هوایی بریتانیا | |
---|---|
فعال | ۱۳ آوریل ۱۹۱۲ – ۱ آوریل ۱۹۱۸ |
برچیدگی | ادغام به نیروی هوایی پادشاهی بریتانیا, ۱۹۱۸ |
کشور | امپراتوری بریتانیا |
وفاداری | جرج پنجم |
رسته | ارتش بریتانیا |
اندازه | ۳٬۳۰۰ هواپیما (۱۹۱۸) |
Wars | جنگ جهانی اول |
فرماندهان | |
فرماندهان برجسته | دیوید هندرسن هیو ترنچارد |
نشان | |
نشان | |
پرچم |
در آغاز جنگ جهانی اول فرماندهی سپاه هوایی بریتانیا سرتیپ سر دیوید هندرسن بود. این سپاه شامل پنج اسکادران - یک اسکادران بالن دیدبانی و چهار اسکادران هواپیمایی- میشد. از این تجهیزات برای نخستین بار در ۱۳ سپتامبر ۱۹۱۴ برای اکتشاف و دیدبانی هوایی به کار برده شد. ولی زمانی این تجهیزات کارآیی پیدا کرد که از تاریخ ۹ مه ۱۹۱۵ در نبرد دوم آرتوا همراه با مخابرات بیسیم به کار گرفته شد. عکسبرداری هوایی برای نخستین بار در سال ۱۹۱۴ انجام شد، ولی در واقع از سال ۱۹۱۵ این عملیات کارآیی پیدا کرد. تا سال ۱۹۱۸ تصاویر عکاسی میتوانست از ارتفاع ۱۵٬۰۰۰ پایی گرفته شود و به وسیلهٔ بیش از ۳۰۰۰ پرسنل تفسیر گردد. چتر نجات برای خلبانان این سپاه در دسترس نبود و نیروی هوایی بریتانیا نیز تا پایان جنگ به چترنجات دسترسی نداشت گرچه چتر نجات کالثروپ گاردین انجل در سال ۱۹۱۶ اختراع شد، ولی رسماً پس از پایان جنگ به کار گرفته شد. چتر نجات را فقط سرنشینان بالن از سال ۱۹۱۵ به بعد به کار میبردند.
در ۱۷ اوت ۱۹۱۷ ژنرال آفریقای جنوبی یان اسموتس گزارشی دربارهٔ آیندهٔ توان هوایی به شورای جنگ ارائه داد. از آنجایی که توان هوایی پتانسیل نابود کردن زمینهای دشمن و از میان بردن مراکز پرجمعیت و صنعتی را در ابعاد گسترده داشت او توصیه نمود که خدمات هوایی به موازات نیروی زمینی و نیروی دریایی تشکیل شود. این نیروی جدید بیش از همه میتوانست افراد و تجهیزات بی استفادهٔ خدمات هوایی دریایی پادشاهی بریتانیا را برای عملیات در جبههٔ غرب در دسترس قرار دهد و به رقابت بین بخشهای مختلف نیروها که تاثیر نامطلوبی بر فراهم کردن هواپیماها مینمود پایان دهد. در تاریخ یکم آوریل ۱۹۱۸ سپاه هوایی بریتانیا و خدمات هوایی دریایی پادشاهی بریتانیا با هم ادغام شدند و نیروی هوایی پادشاهی بریتانیا را پدید آوردند. نیروی هوایی بریتانیا زیر نظر وزارتخانهٔ جدید، وزارت هوایی، قرار گرفت. سپاه هوایی بریتانیا در سال ۱۹۱۴ دارای ۲۰۷۳ پرسنل بود، ولی پس از ادغام و پدید آمدن نیروی هوایی بریتانیا این نیرو در آغاز سال ۱۹۱۹ دارای ۴۰۰۰ هواپیمای جنگی و ۱۱۴٬۰۰۰ پرسنل و تقریباً ۱۵۰ اسکاردان شد.